Martwa krowa, arcydzieło i zabytek

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 01, grudzień 2014 10:02

Pietras Sławomir

Co innego z arcydziełem Jiříego Kyliána Msza Polowa wywodzącym się z idei muzyki Bohuslava Martinů, skomponowanej pod tym samym tytułem w przededniu II wojny światowej. Nie powstrzymało to wprawdzie przed napaścią na ojczyznę Kyliána, ale dzięki jego wspaniałej choreografii pozostawiło nieprzemijający ślad w sztuce tańca, którą powinien pielęgnować Czeski Balet Narodowy, gdyby taki – złożony z artystów znad Wełtawy – istniał.

Z satysfakcją wymienię nazwiska całej dwunastki solistów, wspaniale tańczących Mszę Polową: Walczak, Yaroshenko, Koncewoj, Woitiul, Banka, Szabó, Philips, Myśliński, Mizui, Fabiański, Anczykowski, Yoshida – tylko czterech Polaków!

Również żadnej wojny nie powstrzymał balet Kurta Jossa Zielony stół, stworzony w roku 1932 jako kierunek tańca zwany baletem politycznym. Mimo powodzenia w wielu krajach, nikt tego kierunku nie kontynuował. Tylko szaleńcy lub karierowicze próbowali wciągać sztukę baletową do antymilitarnych protestów, manifestacji pokojowych, tańczenia okropności wojny i związanych z nimi tragicznych ludzkich losów. Artyści wybitni zwykle się na tym zawiedli, a koniunkturaliści co najwyżej – kosztem publiczności – wyszarpywali swoje artystyczne 5 minut.

Niemniej należy się wdzięczność za włączenie tego zabytku do repertuary Polskiego Baletu Narodowego. Ta choreograficzna ciekawostka nie wzmacnia wprawdzie sensu nazwy warszawskiego zespołu, ale chociaż daje okazję do zaprezentowania kunsztu niektórym jego solistom: Maksim Woitiul (Chorąży), Patryk Walczak (Młody Żołnierz), Aleksandra Liaszenko (Młoda Dziewczyna), Marta Fiedler (Kobieta), Wojciech Ślęzak (Stary Żołnierz), Aneta Zbrzeźniak (Stara Matka).

Osobne gratulacje dla Marcina Mazurka i Anny Marchwińskiej za wirtuozowską interpretację trudnej partytury Fritza A. Cohena na dwa fortepiany.

• « poprz.
• nast. »