Słowo u łódzkim Jubileuszu

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 20, październik 2014 17:22

Pietras Sławomir

Szczególnym sentymentem otulam nieżyjącego danceur noble Eugeniusza Jakubiaka i jego wspaniałą partnerkę Iwonę Wakowską, którzy pod baletową dyrekcją Witolda Borkowskiego stanęli na czele świetnego wówczas zespołu, otwierającego bogaty repertuar baletowy nowootwartej sceny z Panem Twardowskim, Jeziorem łabędzim, Romeo I Julią, Sylfidami, Harnasiami, Weselem w Ojcowie i Córką źle strzeżoną. 

Kierownik literacki Stanisław Dyzbardis, dyrektor administracyjny Włodzimierz Piekut, artystyczny – Zygmunt Latoszewski i naczelny – Stanisław Piotrowski stanowili ekipę kierowniczą pierwszych 6 lat świetności Teatru Wielkiego w Łodzi. Ten ostatni w roku 1982 zarekomendował mnie – jak się okazało – na 10 lat kontynuowania swojego dorobku. Jeśli czasem zdarza się, że ktoś porównuje dokonania mojej ekipy z tamtą, nazywając te okresy najlepszymi w dziejach operowej Łodzi, sprawia mi to niezmiennie głęboką satysfakcje i rozbrajającą przyjemność. 

A w odległej już przeszłości nikt mnie tak nie zaszczycał, jak prof. dr Zygmunt Latoszewski – legendarna postać polskich przywódców operowych – gdy zwracając się do mnie mówił: Panie Kolego! 

Niech mi towarzysze łódzkiej operowej pracy, bywalcy spektakli mojego dziesięciolecia, wreszcie obecna wspaniała załoga Teatru Wielkiego wybaczą, że pozostawiam innym rozprawianie o czasach nam bliższych. Zapewne uczynią to sprawiedliwie i nie przeoczą niczego, co zapewne mnie zdarzyło się w tym krótkim tekście.
Dodam tylko, że nie byłoby operowej Łodzi w obecnym kształcie, gdyby nie wieloletni upór w budowaniu nowego gmachu pewnej prostej łódzkiej tkaczki, która przyjaźniła się z Władysławem Gomółką i była I sekretarzem KW PZPR. Wierzyła ona, że ciężko pracującym w tym mieście ludziom należy się Teatr Wielki, opera, piękne wnętrza, podniosła atmosfera i wyrafinowana sztuka. Nazywała się Michalina Tatarkówna-Majkowska, co przypominam, czy to się komuś podoba, czy nie! 

                                                                            Sławomir Pietras     

• « poprz.
• nast. »