Przegląd nowości

Opera Leśna w Sopocie, filia Metropolitan Opera w Nowym Jorku – NDI Sopot Classic

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 19, lipiec 2022 18:07

Artystka na obecnym etapie kariery wydaje się być szczególnie predestynowana do wykonawstwa oper werystycznych, przez niechętnych im opatrywanych mianem oper krzyku, czego nie da się o nich powiedzieć w jej interpretacji. W arii Io son l'umile ancella tytułowej Adrianny Lecouvreur Francesco Cilei mieliśmy do czynienia z aktorstwem wokalnym najwyższej próby (bohaterka była przecież artystką dramatyczną), na które składają się nienaganna dykcja i bogata paleta odcieni dynamicznych, w tym wyrazisty śpiew mezza voce, a w skrzypcowym solo wspierała śpiewaczkę koncertmistrzyni Anna Manicka.

Radvanovsky zachwyca przede wszystkim mistrzostwem kształtowania frazy, jej potoczystością, oraz modulowaniem natężenia głosu. A wszystko to w oparciu o perfekcyjnie opanowaną, uregulowaną technikę oddechów (a zatem powinna włączyć do swego repertuaru także wymagające tego rodzaju umiejętności dzieła Jules'a Masseneta).

Tak było w ariach tytułowych bohaterek z oper Giacomo Pucciniego: wzruszająco zaśpiewanej Vissi d'arte, vissi d'amore z Toski, a zwłaszcza Manon Lescaut Sola, perduta, abbandonata. W tej drugiej bez najmniejszego śladu wysiłku czy przebarwień głosu nawet w dynamice fortissimo. Do tej pory punktem odniesienia w niej była dla mnie wielka rumuńska śpiewaczka Lucia Stanescu. Teraz dołączy do niej Sondra Radvanovsky. Muzyka komponowana przez Pucciniego zdaje się wręcz idealnie dopasowana do jej głosu, jakby pisana z myślą o niej.

• « poprz.
• nast. »