Przegląd nowości

Rendez vous, ale w niezbyt odpowiednio dobranej operze

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 12, lipiec 2022 20:51

Dominik Sutowicz to par exellence tenor bohaterski w dolnym rejestrze wręcz o barytonowym brzmieniu i zabarwieniu. A zatem wymarzony Verdiowski Otello, znakomicie sprawdzający się jako Jontek, Kalaf czy Hoffmann, ale nieco za ciężki do partii Manrica. Wykazywał się wszakże znaczną muzykalnością, różnicując plany dynamiczne.

Stąd w interpretacji przywołanej pary śpiewaków szczególnie ujmująco zabrzmiał duet Ai nostri monti ritorneremo z czwartego aktu. Najbardziej do wspomnianej stylistyki przybliżył się Mikołaj Zalasiński, do pełni sukcesu zabrakło jednak staranniejszego wykończenia fraz.

Również Ferrando w ujęciu Wołodymyra Pańkiwa odznaczał się znaczną biegłością w pokonywaniu ozdobników, choć nie do końca zadowalał sam tembr głosu. W tej sytuacji na pierwszy plan wysunęła się prowadzona przez Tomasza Tokarczyka orkiestra. Jej partii nadał monumentalnych znamion symfonicznych, tuszując zarazem nie zawsze najwyższej próby rozwiązania instrumentacyjne. W związku z tym mam pretensję do reżysera, że narastającym tremolom kotłów w intradzie towarzyszy zatupywanie ich przez wspinającego się po schodach chórzystę, jakby to zadanie wnosiło szczególne ważkie treści do samej akcji.  Niektórym obrazom scenicznym nie sposób jednak odmówić znacznej urody plastycznej jak na przykład cygańskiemu taborowi skąpanemu w purpurowej poświacie.

                                                                                                Leslaw Czapliński

• « poprz.
• nast. »