Przegląd nowości

Jubileusz ćwierćwiecza krakowskiej „Toski“

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 18, czerwiec 2022 16:47

Jej partnerami scenicznymi byli wtedy: Janusz Dębowski jako Cavaradossi i Andrzej Biegun w roli Scarpii. W przedstawieniu z 15 czerwca wzięła udział już całkiem inna obsada – poza Władysławem Guzikiem w epizodzie Więziennego dozorcy w trzecim akcie – i kolejne pokolenie śpiewaków. Tytułowej bohaterce głosu i postaci użyczyła Agnieszka Kuk. Sprowadziła ona primadonnę z koturnów niedostępnej heroiny i przydała jej bardziej ludzkich cech, ocieplając tym samym jej wizerunek.

Pod względem wokalnym ukształtowała partię na sposób włoski, od czasu do czasu sięgając po wibrato jako środek ekspresji. Paweł Skałuba rozsądnie rozkładał siły i nie potraktował wejściowej arii Recondita armonia jako tour de force, lecz stopniował dynamikę, pozostawiając jej najwyższe natężenie na przydanie blasku zakończeniu utrzymanemu w wysokiej tessyturze. Podobnie postępował w E lucevan le stelle z trzeciego aktu.

W ogóle jego głos z łatwością otwiera się na wysoki rejestr, na przykład w obydwu ustępach hymnicznej natury, wyrażających dążenia wolnościowe: La vita mi costassei Vittoria! Vittoria! Z kolei w duecie z Toską O dolci mani w trzecim akcie ze względów wyrazowych odwołał się między innymi do falsetu. Adam Szerszeń z natury jest barytonem lirycznym, stąd w jego ujęciu zabrakło Scarpii nieodzownej grozy, sprawiającej, jak to ujmie Tosca po dokonanym zabójstwie, że „oto drżał przed nim cały Rzym“. Również ukształtowanie sylwetki dalekie było od skojarzeń z przebiegłym libertynem, przywodząc raczej pruskiego urzędnika.

• « poprz.
• nast. »