Przegląd nowości

W Państwie Środka jest ciasno i tłoczno – „Turandot“ z MET

Szczegóły

Opublikowano: środa, 11, maj 2022 21:52

W przypadku Herolda są to długie nakładki na palce – w tej epizodycznej roli Jeongcheol Cha, który za sprawą wyszukanego operowania swym basowym głosem przydał jej znacznie większego ciężaru gatunkowego niż wynika to z partytury. Dużą urodą wokalną odznacza się koreański tenor Yonghoon Lee w partii Kalafa, choć reprezentuje bardziej odmianę lirico spinto tego głosu niż dramatyczną. Wyróżnia się poza tym nienaganną, wyrównaną emisją, i ani przez moment nie nadużywa dynamiki.

W pełni zatem można zastosować wobec niego tradycyjne kryterium kunsztu we wspomnianych widowiskach cingcü, którym jest metafora „braku pocenia się pod pachami“. Formę turnieju dwóch tenorów przybrał natomiast dialog pomiędzy nim a cesarzem Altumem w drugim akcie, nie potraktowanym tym razem ulgowo, a więc nie obsadzonym przez emeryta jak to bywa w zwyczaju. Albanka Ermonela Jaho jako Liù śpiewa z wielką kulturą, z delikatnością intonując wysokie tony oraz stosując fil di voce czyli ściszanie głosu.

Postacią Turandot kieruje lęk przed defloracją i wynikający z niego kompleks hymenu, a wraz ze zdobyciem jej przez Tatara Kalafa koło się zamyka, skoro jej przodkini padła ofiarą najeźdźcy tej właśnie narodowości, w czym dopatrzyć się można symbolicznego zapisu odwiecznego konfliktu pomiędzy osiadłymi Chińczykami i mongolskimi koczownikami, przed którymi odgrodzono się Wielkim Murem niczym Turandot od mężczyzn zagadkami. Jej odtwórczyni Liudmyła Monastyrśka dysponuje zbyt lekkim sopranem jak na tę partię. Poza tym zbyt często wkrada się do jej śpiewu nadmierna wibracja, ale w ustępach wykonywanych mezza boce brzmi całkiem ponętnie. 

• « poprz.
• nast. »