Przegląd nowości

Chopin zdekonstruowany - Kyōhei Sorita w Filharmonii Krakowskiej

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 09, listopad 2021 19:56

Do tej pory niezbyt ceniłem Andante spianato i Wielkiego Poloneza Es-dur op. 22. I dopiero pod palcami Sority odsłonił on w pełni swoje walory. W powolnym wstępie uderzało bogactwo odcieni agogicznych, a więc w odniesieniu do temp, w polonezie zaś dały znać o sobie imponujące crescenda, choć zarazem pianista nie przesadzał z nadmierną dynamiką. O ile jeszcze pierwsza część recitalu mogła budzić zastrzeżenia i wątpliwości, o tyle druga wyłącznie zachwyt.

Pomysłem Sority na II Sonatę b-moll op. 35 było scalenie jej przebiegu, między innymi za sprawą wydobycia ukrytych zapowiedzi Marsza żałobnego zarówno w Grave, Doppio movimento, a tria z niego w takowym ze Scherza. Samego Marsza nie celebrował, przydając mu nieomal nokturnowego charakteru, szczególnie w triu, zarazem prawie w całości utrzymując go w dynamice piano. 

W takiej też zagrał finał w tempie Presto, będący w istocie niedługim postludium. Skupionym dźwiękiem i ze znaczną dozą powściągliwości należnej utworowi o genezie religijnej odegrane zostało Largo Es-dur op. posth., będące harmonizacją dawnej wersji hymnu Boże coś Polskę. Na długo natomiast zapamiętam porywający brawurą Polonez As-dur op. 53, ze skradającymi się pochodami lewej ręki w triu oraz imponującym accelerando pod sam koniec. Ostatni raz równie frapujące jego wykonanie słyszałem w przypadku Artura Rubinsteina jako bis na koniec jego ostatniego występu łódzkiego. A potem zaczęła się lawina naddatków. Wzorem dziewiętnastowiecznych wirtuozów Kyōhei Sorita przedstawił prawdopodobnie własną parafrazę Ronda alla turca z Mozartowskiej XI Sonaty KV 331, a zatem jaką postać przybrałby, gdyby skomponowali go inni kompozytorzy.

                                                                 Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »