GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościTriumf włoskiej frywolności
Strona 2 z 2
Warszawska Opera Kameralna już wyprowadziła w latach ubiegłych wielu debiutujących na tej malutkiej scenie solistów na najbardziej prestiżowe sceny świata, więc z nadzieją będziemy śledzić dalsze losy wykonawców tych wesołych, ale wcale niełatwych do śpiewania operowych miniatur. Z materiałów WOK wynika, że przygotowano dwie obsady, i jeśli „druga” jest całkiem dobra, to wyobraźnia podpowiada jaka znakomita musiała być „pierwsza”.
W spektaklu 21 października całkiem obiecująco wypadła np. młoda sopranistka Joanna Radziszewska-Sojka i również niestary Michał Janicki. W pierwszym segmencie wieczoru pokazał się też doświadczony tenor Mozartowski WOK Aleksander Kunach, któremu reżyser przypisał oryginalny, choć dosyć forsowny dla śpiewaka chwyt sceniczny. Gdy rola przewidywała, że pewne partie tekstu ma on podawać „na stronie”, jako projekcje swoich myśli, to za każdym razem musiał on podbiec na skraj sceny, by te słowa (po polsku) wypowiedzieć i natychmiast wrócić do rozmowy ze swym partnerem.
Warte zauważenia były też sceny zbiorowe, w pierwszym segmencie z udziałem bardzo kolorowo wystrojonej grupy tancerzy, w drugim – równie atrakcyjnie ubranych chórzystów. I co ciekawe – wszyscy się pomieścili na malutkiej scenie przy Al. Solidarności. Poza reżyserem i autorem wszystkich scenicznych pomysłów Grzegorzem Chrapkiewiczem należy z entuzjazmem wymienić dyrygenta Kubę Wnuka, scenografa Wojciecha Stefaniaka, autorki kostiumów Katarzynę Szczurowską i Annę Skupień oraz choreografów Jarosława Stańka i Katarzynę Zielonkę. Wszystkim należą się ogólne duże brawa. Joanna Tumiłowicz |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |