GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości„Jaskółka” w Bytomiu
Strona 2 z 4
„La rondine jest wielkim paskudztwem. Przeklinam chwilę, w której podpisałem kontrakt w Wiedniu.” – napisał 19 listopada 1914 w liście do Adamiego. Jednak panowie Eibenschütz i Berté nawet nie chcieli słuchać jego argumentów na rzecz rezygnacji. Jedno co udało mu się wynegocjować to zgoda na zmianę, że zamiast operetki skomponuje operę komiczną. Nowym opracowaniem libretta miał się zająć włoski poeta Giuseppe Adami, który dokonał przeróbki libretta na trzyaktową operową komedię liryczną.
Wiosną 1915 roku nowa opera była skończona. W efekcie, jak napisano, powstała partytura jak na operetkę – przyciężka, jak na operę – niedoważona. Można powiedzieć, że romans włoskiej melodyjności z duchem wiedeńskiej operetki nie powiódł się. I nie zmieniło tego faktu trzykrotne poprawianie partytury. Zakończona sukcesem prapremiera miała miejsce na scenie Opery w Monte Carlo 27 marca 1917 roku.
Dyrygował Gino Marinuzzi, główne partie śpiewali: Glida della Rizza (Magda), Ines Maria Ferraris (Lisette), Tito Schipa (Ruggero), Gustave Huberdeau (Rambaldo). Szybko jednak okazało się, że sukces był krótkotrwały. Mimo, że myśl muzyczna płynie wartko, a w partyturze znalazły się modne wówczas taneczne rytmy z: slow-foxem, walcem i tangiem na czele, to jednak generalnie muzykę Jaskółki (La rondine) uznano za pozbawioną, właściwej Pucciniemu żywiołowości, emocjonalnego żaru i typowego dla niego kolorytu oraz bogactwa instrumentacji. Mimo niewątpliwych zalet dzieła złośliwi określali Jaskółkę mianem Traviaty dla ubogich, albo operą, która ginie w powodzi niepotrzebnych dźwięków. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |