GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościŚpiewają zbrodniarze
Strona 3 z 3
Wiolonczeliści używają rozmaitych sposobów intonacji, grają nie tylko na strunach, ale też pod podstawkiem, stukają w pudła rezonansowe, czasem grają tylko proste pasaże, czasem „filmowe” szmery mające podnosić napięcie akcji, wreszcie łączą się unisono akompaniując śpiewającym hymn. Jeden z aktorów sam się zatrudnia na chwilę jako wykonawca muzyki, próbując pociągać smyczkiem po brzegach kieliszka, z którego pił wino.
Przygotowaniem wokalno-muzycznym aktorów zajęli się nie bez powodzenia Andrzej Bauer i Wojtek Blecharz, dla którego związki z teatrem są już chlebem powszednim. Kompozytor uważa, iż zespołowi wiolonczel przypisana zostaje rola nakładania dźwiękowych gestów, motywów, umuzycznienie prozodii czy rytmizacji tekstu wypowiadanego przez aktora. Aktor staje się muzykiem, śpiewakiem, beatboxerem, jego sposób podawania tekstu sprzężony jest organicznie z zespołem czterech wiolonczel, które śledzą narrację, akompaniują aktorom, ale mają też wymiar performatywny. Kwartet wiolonczel symbolizuje to, co ostało się z pałacowej orkiestry z czasów dawnej świetności – ostatnich „niedobitków”, zmuszonych zabawiać swoją grą zdegenerowaną arystokrację oraz towarzyszących jej nazistów. Nie jest to miłe przedstawienie, choć niektórzy recenzenci dostrzegli w nim sporo piękna. Z pewnością jest to również wspaniały popis gry aktorskiej m.in. Magdaleny Kuta, Adama Woronowicza, Lecha Łotockiego, Tomka Tyndyka. Arii z tej opery nie zaśpiewamy, ale zapamiętamy ją jako wydarzenie artystyczne. Joanna Tumiłowicz |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |