Przegląd nowości

Szczecin Orientu

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 15, styczeń 2021 07:48

Ten typ protestu można zestawić z postawą innej wybitnej śpiewaczki pochodzącej z Ukrainy, Olgi Pasiecznik, która całkowicie postawiła tamę repertuarowi rosyjskiemu. Trzeba jednak pamiętać, że całkowicie wykluczając twórczość rosyjskich kompozytorów i język rosyjski z naszego życia kulturalnego pominęlibyśmy sporą część wspaniałej muzyki, która przecież niesie głównie przesłanie pozytywne i odwołuje się do wartościowych ludzkich emocji. Tak właśnie było z koncertem przygotowanym przez obie artystki, bowiem Romans wschodni generalnie mówił o miłości, o najbardziej szlachetnych ludzkich uczuciach.

Kilka zaprezentowanych pieśni w warstwie melodycznej odwoływało się do kultury Orientu, która przepojona jest żarem i finezją w wypowiadaniu intymnych wyznań. Tak było w dwóch pieśniach Mikołaja Rimskiego-Korsakowa – w Na wzgórzach Gruzji, w Romansie wschodnim, czy w śpiewanym przez artystów z całego świata romansie Nie poj krasawica pri mnie Sergiusza Rachmaninowa. Tu trzeba zaznaczyć, że w języku rosyjskim słowo romans oznacza właśnie pieśń opowiadającą o miłości i o innych głębokich, mocnych uczuciach. Na recital pieśniarski, a w części także pianistyczny obu artystek można spojrzeć z co najmniej dwóch perspektyw, muzycznej i wizualnej. Wykonywanie muzyki klasycznej za pośrednictwem transmisji ekranowej nasuwa szereg problemów. Przede wszystkim może wydawać się nużące swoją statycznością i monotonią. Gwiazdy pop radzą sobie doskonale włączając w swoje koncerty ruch, taniec, migające światła, ekstrawaganckie kostiumy i makijaże, fantastyczne fryzury, odgłosy zachwyconej publiczności z którą nieustannie dialogują na poziomie kilku popularnych słów, a dodatkowo biorą w występach udział zespoły towarzyszące, wykonawcy popisów akrobatycznych i rewiowych itd. Artystów z gatunku sztuki wyższej, tzw. poważnej nie udaje się wtłoczyć w takie rozrywkowe ramy i pozostaje tylko skromna aranżacja, oszczędna gestykulacja i symboliczna mimika. W recitalu Romans Wschodni operatorzy kamer wykonali kilka zbliżeń na twarze artystek, na klawiaturę fortepianu i dodatkowo operowali przyciemnionymi światłami w momencie zakończenia jednego utworu i przed rozpoczęciem następnego. Victoria Vatutina starała się wspomagać rozumienie sensu wykonywanych utworów pewnymi działaniami scenicznymi i dyskretnymi gestami. Pierwszą pieśń Piotra Czajkowskiego, w której pojawiają się w refrenie słowa Wsio dla tiebia (wszystko tobie) artystka wykonała trzymając w rękach duży bukiet chryzantem i irysów. W kolejnej jeden z kwiatków rzuciła przed siebie, a potem wysłała do odbiorców pocałunek.

• « poprz.
• nast. »