GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościPieśń o pikselach
Strona 2 z 2
Roman Palester, choć kierował się sugestiami Leona Schillera, dla którego stworzył wiele muzyki do spektakli teatralnych, sam ułożył libretto tego spektaklu. Jego ludowy, folklorystyczny rodowód jest niepodważalny, ale dla włoskiego inscenizatora nie miało to widać żadnego znaczenia. Możne podejrzewać, że Paolo Mangiola w ogóle traktuje przedstawienie baletowe jako opowieść o niczym, całkowicie bez jakiejś nici dramaturgicznej i ciążenia do kulminacji.
Co gorsze w poszczególnych obrazach zachowuje się tak jakby w ogóle nie słyszał muzyki, która przecież ma swój wyraźny puls i rytm. Artyści wykonują liczne ewolucje wchodzące do zestawu typowego tańca współczesnego jakby nie zważając na to, co się dzieje w orkiestrze. Zwłaszcza bezkształtna jest choreografia w tych momentach, gdy orkiestra gra tematy spokojne, liryczne.
Choreograf często wprowadza na scenę nie pary, ale trójki tancerzy do wykonywania poszczególnych pas de trois, zaś w scenach zbiorowych układy nie odbiegają od rutynowych popisów modernistycznych. Warto jednak zauważyć, że mimo tych zarzutów atrakcyjna jest strona wizualna przedstawienia. Zwłaszcza scenografia i kostiumy, dzieło Martyny Kander, Julii Skrzyneckiej, są dosyć wysmakowane i przywodzą na myśl filmy z gatunku science fiction. Kiedy balet tańczy odgrodzony od widowni migocącą półprzezroczystą zasłoną z pulsujących punkcików to mamy wrażenie, że oglądamy „rozpikslowane” zdjęcia na komputerze. To było tym bardziej istotne, że zapis Pieśni o Ziemi tym razem publiczność na całym świecie mogła obejrzeć na platformie you tube. Operowanie światłem i odblaskami zarówno w dekoracjach, jak i na błyszczących kostiumach tancerzy to także jedna z zalet przedstawienia, za co pochwalić trzeba reżysera świateł Macieja Igielskiego. To dzięki niemu przedstawienie można interpretować jako proces pochłaniania jednostki przez cyfrowe medium. Szkoda tylko, że pochłonięty został też kompletnie etniczny charakter dzieła Romana Palestra Joanna Tumiłowicz |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |