Przegląd nowości

Biblia do poprawki

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 06, marzec 2020 11:19

Spektakl Katarzyny Minkowskiej Maria Magdalena, wykład o grzechu, można zaliczyć do częściowych porażek. Stary Testament oczywiście był i jest nadal doskonałym źródłem inspiracji dla artystów. W tym wypadku autorka wynalazła w Księdze siedem postaci kobiecych, których losy ujęła w krótkie przypowieści wygłaszane ustami młodej dziewczyny z Nowego Testamentu, jakby dla jej rozgrzeszenia.

Demony, które zostały zdjęte z Marii Magdaleny, miały przez swe ukazanie i krótki komentarz oczyścić tę kontrowersyjną, choć miłą w obejściu osobę, nie przyznającą się do uprawiania nierządu, ale walczącą o WOLNOŚĆ. Brzmi to nawet dość logicznie, ale w swej realizacji wykazało bezradność w podejściu do źródła. Jeśli przypowieści religijne bierze się na warsztat „jak leci”, bez jakiejkolwiek perspektywy filozoficznej, historycznej, czy choćby poetyckiej, powstaje dziwoląg.

Zestaw uproszczonych historyjek o Ewie, Judycie, żonie Lota, żonie Lewity, Dalili i jeszcze paru innych, ułożył się w prosty przekaz brzmiący jednoznacznie – kobieta jest niewiele wartym przedmiotem. Czy to żona, czy to matka albo córka, może być używana w dowolny sposób, bo takie są starotestamentowe obyczaje. Sto razy wygodniej jest ją wypędzić, zgwałcić, zamordować, poćwiartować, niż np. dopuścić do jakiegoś aktu przemocy na mężczyźnie. Interpretacja tego Mega Grzechu jest w spektaklu o Marii Magdalenie powtórzona dwukrotnie, ale bez jakiejkolwiek refleksji.

• « poprz.
• nast. »