Przegląd nowości

Moniuszko górą

Szczegóły

Opublikowano: środa, 28, sierpień 2019 10:44

Artysta zaczął od spokojnej i nastrojowej Les larmes (Łzy) ze słowami Antoniego Odyńca w niezłym, poetyckim tłumaczeniu, po czym nastąpił równie nostalgiczny Les plaintes de la jeune fille (Żal dziewczyny). Z kolei posłuchaliśmy dłuższej pieśni, rzadko w Polsce wykonywanej ballady do słów Mickiewicza z Konrada Wallenroda. To był Le chant de la tour czyli Pieśń z wieży. Wreszcie przyszedł czas na dwa arcydzieła polskiej liryki wokalnej: także Mickiewiczowska Do Niemna, czyli Le Nièmen ze wspaniałym akompaniamentem fortepianu i rozdzierającym wołaniem w finale.

Ten krótki przegląd zakończyła zupełna niespodzianka – czwarta wersja Lirnika wioskowego (Le joueur de lyre), Oui, chantons encor, która muzycznie przypominała pieśń Mefista z Potępienia Fausta Berlioza. Zaraz po wyborze liryków Moniuszki artysta przywołał pięć pieśni Henri Duparca. To była oczywiście zupełnie inna, bardziej nowoczesna muzyka, bliższa impresjonizmowi niż romantyzmowi, ale z Moniuszką mogła konkurować jedynie wykorzystaniem lepszego francuskiego tekstu i bardziej rozbudowaną partią fortepianu.

Wokalnie natomiast Duparc nie prezentował wielkiej finezji melodycznej, linia głosu oscylowała przeważnie wokół jednego dźwięku, z wyjątkiem najbardziej znanej z tych pieśni L’invitation au voyage (Zaproszenie do podróży) ze słowami samego Charlesa Baudelaira. Muzyka często unosi się w niebiańskie wyżyny nie tylko dzięki pięknym głosom, ale wspierana świetną poezją nabiera ogromnej mocy. Te słowa można zadedykować Rafałowi Siwkowi, naszemu czołowemu basowi, który zaintonował jeszcze tego samego dnia wersy Fryderyka Schillera w Odzie do Radości IX Symfonii. Alle Menschen werden Brüder – Wszyscy ludzie będą braćmi. Piękne marzenie, które na razie daje się zrealizować tylko muzycznie.

                                                               Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »