GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościPomroczność jak u Chopina
Strona 1 z 2
Spektakl Sonaty jesiennej Ingmara Bergmana w Teatrze WarSawy jest nie tylko z racji tytułu zbliżony do muzyki. Istotny jest też fakt, że matka odwiedzająca po 7-letnim rozstaniu swoją córkę jest sławnym muzykiem – pianistką. W tym kontekście kariera matki stanowi kontrast dla w miarę spokojnego, skromnego, prowincjonalnego życia córki.
Wymiana myśli między kobietami nabiera cech kulminacji, gdy córka, po wykonaniu na prośbę matki jednego z najdziwniejszych Preludiów (nr 2 a-moll) Fryderyka Chopina słyszy krótką recenzję. Matka w dosyć oględny sposób wyraża się krytycznie o grze córki, zwraca uwagę na stronę techniczną, ale mówi także o charakterze utworu, który jej zdaniem był zagrany zbyt sentymentalnie, podczas gry Chopin nie był sentymentalny.
Zdaniem matki, która wyraża tutaj myśl Bergmana, mimo choroby i słabości ciała kompozytor pozostawał silny i męski, zaś Preludium a-moll wyraża środkami muzycznymi jedynie czysty ból, a nie skargę. W istocie wybór przez Ingmara Bergmana (i autora opracowania muzycznego przedstawienia – Radka Dudę) właśnie tego utworu świadczy o wysokich kompetencjach muzycznych szwedzkiego autora. Na owo Preludium zwracali już wcześniej uwagę różni artyści i teoretycy muzyki, niektórzy nawet radzili, by go nie grać, bo jest dziwaczne, inni określali je różnymi przymiotnikami, wśród których najczęściej pojawiał się – „przerażający”. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |