Przegląd nowości

Semiramida w męskim przebraniu

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 26, wrzesień 2016 14:52

Takiego genderowego pomieszania z poplątaniem, jakiego doświadczyliśmy podczas spektaklu Semiramide riconosciuta skomponowanej przez Leonardo Vinci (bez łącznika „da”, a więc żadnego geniusza), dawno nie było. Opera z librettem Pietro Metastasia, który współpracował z takimi mistrzami jak Haendel i Vivaldi, przedstawiała dzieje legendarnej królowej babilońskiej w sposób wyjątkowo zagmatwany, ale zapewne w baroku lubowano się w takich łamigłówkach. Oczywiście wszystkie perypetie bohaterów można traktować umownie, ale co zrobić z płcią występujących na scenie postaci?

Ukazał się nam tylko jeden głos męski, tenor, i to w wykonaniu Karola Kozłowskiego, który był chyba najlepszy wokalnie i aktorsko, bo nie musiał nikogo udawać. Był pociągającym draniem i egoistą, zazdrośnikiem i raptusem, czyli księciem Scitalce. Drugi mężczyzna Gabriel Diaz śpiewał męskim sopranem, czyli falsetem, i też miał reprezentować cechy typowe, a więc męski szowinizm, okrucieństwo, gwałtowność i urażoną dumę. Występował w przebraniu Azji Tuhajbejowicza z filmu „Pan Wołodyjowski”, a z libretta wynikało, że książę Ircano pochodzi z Kaukazu. Wokalnie jednak nie wyszedł ponad przeciętność. Kreująca partię królowej Semiramidy, ale na scenie ukrywająca się w męskim przebraniu, czyli będąca królem słowacka śpiewaczka Ingrida Gapova, miała bardzo dobre momenty i ładny głos. W końcowej części opery zrywa z głowy perukę z długimi włosami aby pokazać, że pod spodem ma włosy jeszcze dłuższe, czyli jest kobietą. Dobrze, że w trakcie Uwertury reżyserka Ewelina Pietrowiak zainscenizowała proces odwrotny, a więc sznurowanie biustu i zakładanie męskiego kaftana, bo od początku byliśmy dobrze przygotowani na tę maskaradę. Jedyną „prawdziwą” kobietą w kobiecym stroju, z kobiecym dekoltem i fryzurą, a na kobiecych szpilkach skończywszy, była tutaj Dorota Szczepańska, sopran, jako księżniczka Tamiri.

• « poprz.
• nast. »