GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościSzekspir po Brexicie
Strona 3 z 4
Ile „uciął" reżyser Paweł Aigner? Chyba niewiele. Scenę zaludnia ponad 20 aktorów, a niektórzy z nich muszą zagrać kilka postaci. Są wśród nich artyści znani z Teatru Wybrzeże, są też gościnnie zaproszeni z Łodzi i Wrocławia. Odwróceniem genderowej maniery teatru z czasów Szekspira jest świetna rola męska chimerycznego szlachcica Mizerka kreowana przez Dorotę Androsz.
Spektakl wzbogaca stylizowana na średniowieczną śpiewana muzyka Piotra Klimka, a dodatkowo dwa bębny tworzą nastrój i rytm poszczególnych scen – to też archaiczny element teatru jarmarcznego. Scenografia Magdaleny Gajewskiej jest w większości umowna, wszystko dzieje się na deskach podium i na wybiegu. Rekwizyty są dwa – nieśmiertelny kosz na bieliznę, w którym służba wynosi Falstaffa – Grzegorza Gzyla oraz miecze, którymi dosyć chwacko wywijają bohaterowie spektaklu. Natomiast kostiumy Zofii de Inez sprawiają wrażenie przerysowanych z podręczników mody elżbietańskiej.
Wesołe kumoszki z Windsoru grane są na tradycyjnie zaaranżowanej scenie typu elżbietańskiego, gdzie główna masa publiczności stoi na parterze, a na galeriach rozsiadają się osoby, które stać na droższe bilety. W kolekcji możliwości scenicznych są jeszcze wersje klasycznego włoskiego teatru tzw. pudełkowego i sceny ustawionej centralnie, jak arena cyrkowa. Przedstawienia mogą się też odbywać w innych miejscach zabudowanej murem przestrzeni stanowiącej swoiste miasto w mieście. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |