Przegląd nowości

Opowieść o zmarnowanym życiu

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 20, czerwiec 2015 10:58

Ciąg luźnych, niedługich scen – epizodów oraz ilustracyjny charakter muzyki nasuwają myśl, iż jest to bardziej materiał do biograficznego filmu niż opery, a więc sztuki scenicznej, która wymaga osi dramatycznej. Zbyt wątłym dla tego celu okazuje się konflikt pomiędzy siostrami: słynną malarką Olgą i niespełnioną artystką Izą, w której przypadku  zarówno kariera pianistyczna, jak i naukowa, pozostały w sferze niezrealizowanych planów. Z kolei melodramatyczny watek romansowy zostaje zaledwie zarysowany. Brak zatem wyrazistej akcji, prowadzącej od początku do finału. Poza tym w tekście pojawiają się nie zawsze najzręczniejsze sformułowania, mające przydać poetyckiej aury, a ocierające się niekiedy o grafomanię.

Muzyka posiada wybitnie eklektyczny charakter. Dają w niej znać o sobie liczne reminiscencje: a to z Janačka (zwłaszcza w uwerturze, w odniesieniu do skrzypiec), a to z Wajnberga (w na poły iluzorycznej scenie z kochankiem, utrzymanej w rytmie walca), a nad tym wszystkim dominuje wyraziście zaznaczony puls rytmiczny, o którego odpowiednie wydobycie zadbał Łukasz Borowicz, prowadzący orkiestrę Opery Krakowskiej. Raz tylko pojawia się bardziej radykalne rozwiązanie brzmieniowe w formie dźwięków o nieokreślonej wysokości, wyrażający nie w pełni realny charakter mającej miejsce sytuacji.

• « poprz.
• nast. »