Przegląd nowości

Wznowienie „Tannhäusera” Ryszarda Wagnera w Bytomiu

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 14, luty 2015 10:10

Tannhäuser – niemiecki rycerz-trubadur - odnalazł drogę do legendarnej góry Wenus. Na rozkoszach miłosnych spędził z boginią długi czas,  w końcu jednak zapragnął wrócić do ziemskiego świata, by zaznać wolności. Początkowo bogini nie chce  go oswobodzić, potem zgadza się, ale wpada we wściekłość i różnymi sposobami próbuje nakłonić rycerza do zmiany zdania. Jednak Tannhäuser uświadamia sobie ogrom swoich grzechów i postanawia wrócić na zamek Wartburg, tym bardziej, że jest tam kochająca go siostrzenica landgrafa – Elżbieta. Tymczasem w zamku odbywa się turniej śpiewaczy poświęcony tematyce miłosnej. Jako pierwszy występuje Wolfram wielbiąc w swojej pieśni miłość obyczajną, dworską. Tannhäuser - który złożył Wenus przysięgę, że jeśli go wyswobodzi, zawsze będzie sławił ją swoją pieśnią - śpiewa na cześć bogini o miłości ziemskiej i nieczystej, czym ściąga na siebie gniew pozostałych rycerzy. Zniesmaczone damy opuszczają salę, z wyjątkiem osłupiałej Elżbiety.

Rycerze chcą zabić Tannhäusera, jednak Elżbieta go broni. Tannhäuser wyrusza więc do Rzymu, by błagać papieża o odpuszczenie grzechów. Papież jednak wątpi w jego odkupienie grzechów, uważa że prędzej jego pastorał zakwitnie niż niebiosa przebaczą Tannhäuserowi. Dlatego rycerz postanawia  wrócić na wzgórze bogini Wenus, więc ta pojawia się,  aby go zabrać. Elżbieta umiera, nie dostrzega tego jednak bliski całkowitego zatracenia Tannhäuser. Ratuje go Wolfram, przyzywający imię ukochanej Elżbiety. Wenus znika. Tannhäuser również umiera, wołając „Święta Elżbieto, módl się za mnie!”. Wówczas pojawia się chór pielgrzymów, obwieszczających, iż pastorał papieża zakwitł zielonymi liśćmi. Bohater zostaje zbawiony…

Wznowienie odbędzie się 21 lutego. Kierownictwo muzyczne: Tadeusz Serafin, reżyseria Laco Adamik, scenografia Barbara Kędzierska, choreografia Anna Majer.

                                                                                (inf. własna)

• « poprz.
• nast. »