Przegląd nowości

Wokalne piruety i inne akrobacje

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 14, lipiec 2014 18:52

Wcześniej z powodzeniem walca Julii „Je veux vivre dans le ręve” z tej opery zaśpiewała Iwona Socha, może więc najwyższa pora, by pomyśleć o wprowadzeniu na scenę Opery Krakowskiej tej pozycji repertuarowej i to koniecznie z dramatyczną arią Julii „L’amour ranime mon courage”, poprzedzającą zażycie przez nią narkotyku, sprowadzającego podobny śmierci sen, albowiem artystka ta rozporządza głosem o znacznym ambitusie, pozwalającym zarówno na intonowanie koloratur, jak i sięganie do ustępów, utrzymanych w niższej i cięższej tessyturze.

Katarzyna Oleś-Blacha wywarła największe wrażenie w najodpowiedniejszej dla siebie koloraturowej arii Konstancji „Marten aller Arten” z Mozartowskiego singspielu „Uprowadzenie z seraju”. Przede wszystkim jednak wieczór ten należał do Iwony Sochy, która, zarówno pod względem aparycji, jak i od strony wokalnej, posiada wszelkie atrybuty, predestynujące ją do zajęcia pozycji operowej diwy. Szczególnie ujmująca zabrzmiało w jej interpretacji liryczne arioso Laurenty „O mio babbino caro” z „Gianniego Schicchi” Giacomo Pucciniego, w której najpełniej uwydatniła się jej umiejętność należytego prowadzenia kantyleny.

Obydwie panie dały się też poznać w duecie Hrabiny i Zuzanny „Che soave zeffiretto” z wykonywanego na co dzień „Wesela Figara” Wolfganga Amadeusa Mozarta, a panowie wystąpili w duecie przysięgi Don Carlosa i Markiza Posy z „Don Carlosa” Giuseppe Verdiego, dawno już niegoszczącego na krakowskiej scenie operowej. Udany wieczór, który dzięki przychylnej aurze mógł się wreszcie odbyć na wawelskim dziedzińcu, zakończył lżejszy repertuar pieśniarski, a ostatecznie zwieńczyło wspólne odśpiewanie „Tonight” z kolejnej wersji Szekspirowskiego „Romea i Julii”, tym razem musicalowej – „West Side Story” Leonarda Bernsteina.

                                                              Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »