Przegląd nowości

„Le Mage” Jules Masseneta wreszcie w formie płytowej

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 29, listopad 2013 21:15

Ponieważ dzieło to zostało napisane dla Opery Paryskiej, kompozytor musiał w swojej pracy dostosować się do narzuconych z góry reguł i wstawić parę obowiązkowych w gatunku grand opéra scen. I chociaż mógł być skrytykowany za artystyczne wstecznictwo i niezrozumienie wagnerowskiej rewolucji, poddał się owym wymaganiom bez najmniejszych nawet oporów. Dlatego w pięcioaktowym Magu jest tradycyjny balet, sceny zbiorowe w stylu concertato i liczne fragmenty chóralne podparte rozbudowaną orkiestrą, wzbogaconą mocną grupą instrumentów dętych i perkusją. Przy okazji omówienia koncertowego wykonania opery w Saint-Etienne (opublikowanej na tych łamach 9 listopada 2012 roku) pisałem o jej warstwie muzycznej, libretcie i trudnościach ze skompletowaniem odpowiedniej obsady wykonawczej ze względu na wyjątkowo wygórowane wymagania wokalne. Chwaliłem też poziom muzyczny tej realizacji, która na wypuszczonym teraz na rynek nagraniu odsłania jeszcze więcej swoich walorów, z których niektóre mogły się wymknąć mojej uwadze podczas koncertu.

Sopranistka Catherine Hunhold bezbłędnie się sprawdza w partii Anahity, podobnie jak mezzosopranistka Kate Aldrich w roli Varedhy. Nie zawodzą też baryton Marcel Vanaud jako Król Iranu, tenor Julien Dran w roli Więźnia Turańskiego i Wodza Irańskiego czy baryton Florian Sempey jako Wódz Turański i Herold. Na omawianym krążku jeszcze lepiej niż w trakcie koncertu brzmi gęsto nasycony baryton kanadyjskiego artysty Jean-François Lapointe’a, natomiast Luca Lombardo w roli Zarâstry ma doskonałą okazję pokazać zalety swego ładnie prowadzonego tenora. Wszakże najcenniejszą wartością płyty jest fantastyczna i odznaczająca się niesłychaną plastycznością interpretacja Laurenta Campellone, dynamiczna i ekspresyjna, a zarazem niemalże zmysłowa, wrażliwa i subtelnie wydobywająca wszelkie detale i smaczki tej zasługującej na przywrócenie życiu scenicznemu partytury. Orkiestra Symfoniczna Saint-Etienne Loire po raz kolejny godnie wypełniła swą misję propagowania dzieł Julesa Masseneta.

Na zakończenie wspomnijmy jeszcze, że płyta została wydana łącznie z bardzo cenną pozycją książkową, zawierającą frapujące dociekliwością i wysokim poziomem merytorycznym szkice. Poruszane w nich tematy to: sylwetka artystyczna Julesa Masseneta pióra Arthura Pougina, „Mag: całkowicie uzasadniona rezurekcja” (Jean-Christophe Branger), „Absolutna iluzja prawdy” (Michela Niccolai), „Mag: opera nitschejska?” (Laurent Campellone). Nie zabrakło też fragmentów wspomnień samego kompozytora, libretta czy zdjęć z sesji nagraniowych. Cała pozycja jest niewątpliwie niezwykle atrakcyjną i pożyteczną inicjatywą, która powinna wzbudzić zainteresowanie każdego melomana, a w szczególności miłośnika muzyki francuskiej.

                                                                                Leszek Bernat

• « poprz.
• nast. »