Przegląd nowości

Eric Le Sage wykonuje koncerty Francisa Poulenca

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 13, luty 2012 15:22

Francis Poulenc – francuski pianista i kompozytor – jest dziś zaliczany do reprezentantów neoklasycyzmu, podobnie zresztą jak pozostali członkowie Grupy Sześciu. Przełomem w jego życiu było nawrócenie się na katolicyzm, które nastąpiło w roku 1936. Radykalnie zmienił on wtedy swe artystyczne oblicze, zwracając się przede wszystkim ku tematyce religijnej. W latach 50. minionego stulecia napisał na przykład cenioną operę pt. Dialogi karmelitanek, będącą jego największym dziełem.

Szczególne miejsce w twórczości Poulenca zajmują też utwory napisane na fortepian i orkiestrę. Należą do nich „Poranna serenada”, koncert choreograficzny na fortepian i osiemnaście instrumentów (ukończona w roku 1929), Koncert na dwa fortepiany i orkiestrę d-moll (1932) oraz Koncert na fortepian i orkiestrę (1949). Muzyka ta doskonale wpisuje się w idiom dwudziestowiecznej „francuskości”: jest lekka, przekorna, mieni się bogactwem barw i odcieni; zaobserwować w niej można powtarzalność sekwencji (strukturalizm), zmienność nastrojów – osiąganą poprzez kontrasty w zakresie agogiki, dynamiki i rytmiki oraz duże kontrasty wyrazowe – charakter zabawowy, umiar, a także prostotę.

Koncerty Poulenca najczęściej są wykonywane przez pianistów z Francji. Najprawdopodobniej dlatego, że to właśnie oni potrafią wyczuć ich specyfikę. W roku 2003 po utwory te sięgnął Eric Le Sage, czyli najważniejszy oprócz Bavouzeta francuski pianista średniej generacji. Omawiana płyta jest kontynuacją serii, którą Le Sage rozpoczął cztery lata wcześniej z okazji 100. rocznicy urodzin Poulenca, nagrywając jego dzieła na fortepian solo. Dodajmy, że Le Sage wziął jeszcze udział w kilkuosobowym projekcie utrwalenia wszystkich utworów kameralnych Poulenca. Wszystkie płyty zostały wydane nakładem wytwórni RCA.

W koncercie podwójnym soliście towarzyszy francuski pianista Frank Braley, a na płycie – Orkiestra Filharmonii z Liège pod batutą Stéphane’a Denève’a. Eric Le Sage jest wyśmienitym interpretatorem tych kompozycji; przewyższa błyskotliwością poprzednie dokonania fonograficzne, być może nawet i nagranie samego Poulenca. Grę Le Sage’a cechuje wysoka kultura dźwięku – ciepłego, wyrafinowanego i wyraziście artykułowanego. Dodatkową zaletą płyty jest bardzo dobra rejestracja dźwięku, który powinien zadowolić każdego audiofila. Do albumu dołączono blisko trzydziestostronicowy komentarz z esejem o kompozytorze i utworach oraz biogramami wykonawców. Warto mieć ten krążek na swojej półce. I słuchać, i słuchać.

                                                                    Maciej Chiżyński (Res Musica)

Tekst opublikowała wcześniej Kultura i Biznes (nr 61 / 2011).

• « poprz.
• nast. »