Przegląd nowości

Zapomniane primadonny II

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 26, marzec 2011 01:00

To o głosie Mokrzyckiej Mattia Battistini ówczesny król barytonów powiedział, że to "najpiękniejszy głos świata." Wystąpiła również w San Francisco w pamiętnym koncercie, którego program obejmował też pieśni polskie. Później wystąpiła w Chicago, Los Angeles i Nowym Jorku. "Urocza kobieta, wspaniała koleżanka, osoba o wyjątkowym charakterze" - tak wspominali ją jej teatralni towarzysze. Jej repertuar obejmował między innymi partie Micaeli w Carmen, Zofii w Wertherze, Neddy w Pajacach, Violety w Traviacie, Antoni w Opowieściach Hoffmanna, no i oczywiście tytułowej Halki. Od 1950 roku zaczęła zajmować się pedagogiką, najpierw w Szkole Muzycznej im. F. Chopina, później w PWSM w Warszawie. Była też profesorem śpiewu i dykcji w Państwowej Szkole Teatralnej w Warszawie. W 1965 roku obchodziła jubileusz 60-lecia pracy artystycznej. 

Zmarła w zupełnym zapomnieniu 15 maja 1971 roku, w wieku 89 lat, w Domu Aktora w Skolimowie

Z lekarskim dyplomem

Nazwisko Stanisławy Zawadzkiej mimo, że jej kariery nie skrywają jeszcze odległe mroki historii, niewiele mówi nawet bardziej zagorzałym wielbicielom opery. Urodziła się w Warszawie w 1891 roku (są też źródła podające rok 1890) i zanim zdecydowała się poświęcić życie śpiewowi ukończyła studia medyczne, w czasie których uzyskała tytuł doktorski i specjalizację z bakteriologii. Śpiewu uczyła się prywatnie. W 1922 roku wyjechała turystycznie do Włoch i tam ktoś ze znajomych usłyszawszy jej śpiew namówił ją na wizytę u znawcy wokalistyki. Werdykt był jednoznaczny; wybitny talent, który należy koniecznie kształcić. W efekcie pozostała we Włoszech i podjęła naukę śpiewu u Emilii Corsi i Luisy Cortesi. Aktorstwa uczyła się w szkle Dramatycznej Teresy Boetti-Valvasoura.  Już w tym samym roku zadebiutowała w Spezii jako Magdalena w Andrea Chenier Giordano. Tak rozpoczęła się jedna z najbogatszych karier polskiej śpiewaczki. Potrzebowała zaledwie pięciu lat by zdobyć serca publiczności w Wenecji, Bolonii, Neapolu Ferrarze, Palermo. Była pierwszą Polką, która stanęła na słynnej Arena di Verona, gdzie w 1927 roku zaśpiewała w tytułową partię w Westalce Spontiniego, kilka dni później wystąpiła w IX Symfonii Beethovena, wykonując partię sopranową. "Między śpiewaczkami trudno znaleźć kogoś, kto posiada wyższe wykształcenie. Sympatyczny wyjątek stanowi przede wszystkim Stani Zawadzka, wirtuozka i wspaniała śpiewaczka polska, która od kilku lat śpiewa w teatrach włoskich, zbierając spontaniczne oklaski". - pisała włoska prasa zapowiadając jej występy w Arena di Verona.

Kilka lat później odnajdujemy jej nazwisko na afiszu prezentowanej po raz pierwszy 1 grudnia 1923 roku w Wenecji opery Il piccolo Marat (Mały Marat) Mascagniego, gdzie pojawiła się na zaproszenie kompozytora już jako Stanislava Zavaska (Stani Zawadzka). Zaśpiewała partię Marielli pod jego batutą, we wszystkich ośmiu przedstawieniach. 24 stycznia 1924 roku ma miejsce włoska premiera opery Radda Guido Bianchini'ego, w której Stani Zawadzka śpiewa, pod batutą Sergio Failoni, partię tytułowej bohaterki. 25 grudnia 1926 roku pojawia się na afiszu Teatro Regio w Parmie jako Stani Zawaska. Śpiewa osiem razy partię Desdemony w Otellu, partnerują jej: Antonio Marquez - Otello i Mariano Stabile - Jago. Dyrygował Giuseppe Podestà. Kolejnym etapem jej artystycznych podróży był Londyn, gdzie w 1931 roku śpiewała partię Alicji Ford w Falstaffie Verdiego, później (1932 ?) wróci jako tytułowa Aida. W 1936 roku rzuciła na kolana wybrednych bywalców Opery Monte Carlo, gdzie zaśpiewała partię tytułową w Tosce. Występowała też w Holandii, Hiszpanii, Francji i Egipcie.