GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
WydarzeniaTłumacz na |
 |
Szukaj w Maestro
Odwiedza nas39 melomanów |
|
|
|
|
||
|
Wstrząsający jest sam moment opadania żelaznej kurtyny kończący pierwszy akt, któremu z rezygnacją przygląda się bohater tego baletowego dzieła. Nawet ten całkiem oczywisty fakt ma swoje znaczenie dramaturgiczne. A jednak, w drugiej części przedstawienia terror się jeszcze wzmaga. Bohaterowie zmuszani sią do całkowitego podporządkowania, oddają swe książki do spalenia, pozwalają się przebierać w identyczne kostiumy i już tylko jeden z młodych przyjaciół próbuje zachować twarz i zdrowe, normalne myślenie.
 To samotny Mi (Tomasz Wojciechowski), wspomagany od czasu do czasu przez swą partnerkę Elpis (Olga Marczak). Momentem kulminacji jest wspaniale rozegrana scena, gdy Mi wpuszcza promienie światła do mieszkań zniewolonych towarzyszy, muzyka wówczas niepostrzeżenie się zmienia, nabiera siły i znaczenia, bo właśnie wtedy Glassa zastępuje Wojciech Kilar. Choćby dla tej jednej sceny warto zobaczyć balet Zniewolony umysł.
 Znakomicie gra tutaj swoją rolę bardzo uproszczona dekoracja autorstwa Diany Marszałek wspomagana jeszcze przez projekcje wideo Krystiana Drywy. W tej scenie czarno-białe dotąd przedstawienie nabiera koloru, pojawiają się barwy żółta i niebieska. Wyrażająca bezbarwność i beznadzieność muzyka Glassa jednak powraca, co kłóci się z idyllą w tańcu. Na scenie pozostaje tylko dwoje bohaterów, co stało się z resztą, nie wiemy. Wydaje się, że ta ostatnia sekwencja jest niepotrzebną kropką nad "i".
Joanna Tumiłowicz |
|||
|
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
| 2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART | |||
