Przegląd nowości

"Don Pasquale" Donizettiego w Opéra de Tours

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 08, luty 2011 01:00

Obserwujemy zatem służących Don Pasquale'a, przyjaciół Noriny, księdza, mera, drobnego złodziejaszka, rozmaitych kuzynów i ciotki - ich ożywiona, zdradzająca często brak manier gestykulacja i pełna zamętu bieganina stanowią wizualny kontrapunkt dla epizodów o bardziej intymno-romantycznym nastroju. Całe to towarzystwo bierze udział w zorganizowanej przez Malatestę konspiracji, której celem jest obalenie narzuconego mieszkańcom miasteczka przez stryja Ernesta twardego systemu i surowego sposobu życia. Reżyser wyznaje, że pracując nad omawianą inscenizacją czerpał inspirację z poruszających od dawna jego wyobraźnię filmów takich reżyserów jak Comencini, Steno, Monicelli czy De Sica, a planując działania sceniczne wykonawców wspominał sztukę aktorską Sordiego, Gassmana lub dajmy na to Mastroianniego. Dlatego właśnie jednym z elementów scenografii są tutaj powiększone wizerunki niektórych legendarnych już gwiazd filmowych włoskiego kina.

Pełną satysfakcję sprawia słuchanie tworzących doskonały i zdominowany przez Włochów zespół solistów. Tytułowym safandułą Don Pasquale jest obdarzony nieprzeciętną vis comica i świetnie pasującym do tej charakterystycznej roli basowym głosem Donato Di Stefano, absolwent Konserwatorium we Frosinone, ceniony w wielu teatrach na świecie za wybitne kreacje w dziełach takich kompozytorów jak Mozart, Rossini, Donizetti, Puccini, Bellini, Verdi i inni. Wodząca go za nos Norina znajduje czarującą wykonawczynię w osobie Danieli Brueri, wokalistce o nieprzeciętnej prezencji scenicznej i wyjątkowych walorach głosowych. Podoba się też zdolny do poruszających wzlotów lirycznych tenor Domenico Meniniego, wcielający  się w postać zakochanego Ernesta, oraz wykonujący partię sprytnego doktora Malatesty Jean-Sébastien Bou.

Nad konsekwentną i atrakcyjną realizacją słynnej partytury, a także bezbłędną synchronizacją planów fabuły libretta i dyskursu muzycznego czuwa jak zawsze niezawodny Jean-Yves Ossonce, pod którego batutą Orchestre Symphonique région Centre Tours brzmi świeżo i efektownie, porywając w równej mierze celnie wydobywanymi kontrastami dynamiczno-kolorystycznymi, co subtelnym uwydatnianiem momentów lirycznych. Ossonce daje tutaj raz jeszcze szlachetną próbkę talentu w zakresie umiejętności budowania teatru muzycznego.