Przegląd nowości

Nowe nagrania Filharmonii Narodowej

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 07, październik 2011 02:00

Credo Krzysztofa Pendereckiego

To potężne, monumentalne dziewięcioczęściowe dzieło, którego europejskie prawykonanie miało w Krakowie w 1998 roku, pod kierunkiem Helmutha Rillinga prowadzącego Międzynarodową Akademię Bachowską ze Stuttgartu, miało być częścią mszy. W trakcie pracy rozrosło się jednak do 50 minut i kompozytor uznał, że stanowi zamkniętą całość. Do jego wykonania potrzebny jest olbrzymi aparat orkiestra symfoniczna, pięć głosów solowych, rozbudowany chór mieszany i chór chłopięcy. Mimo stawianych wymagań jest ten utwór jednym z najczęściej wykonywanych dzieł swojego twórcy. Już w październiku 1999 roku prezentowano je we Lwowie w ramach V Festiwalu Muzyki Współczesnej "Kontrasty". 

Mimo stosunkowo niedługiego czasu od prawykonania Credo doczekało się już trzykrotnego  nagrania. Pierwszego dokonał Helmut Rilling, drugie firmował Kazimierz Kord. Trzecie najnowsze wyszło z pod batuty Antoniego Wita, który zaprosił do współpracy przy jego realizacji grono wybitnych muzyków: Iwona Hossa (sopran I), Aga Mikołaj (sopran II), Ewa Wolak (alt), Rafał Bartmiński (tenor) i Remigliusz Łukomski (bas), solistom towarzyszy Orkiestra i Chór Filharmonii Narodowej oraz Warszawski Chór Chłopięcy. Chory przygotowali: Henryk Wojnarowski (filharmoniczny) i Krzysztof Kusiel-Moroz (chłopięcy).

Penderecki, jak zawsze, w mistrzowski sposób wykorzystuje w tym dziele brzmienie chórów, solistów i poszczególne grupy instrumentów orkiestrowych. Wit w równie mistrzowski sposób to wszystko wyeksponował budując efektownie dramaturgię całego wykonania uwzględniającego jego monumentalny charakter i wyjątkowo skupiony dramatyczny klimat. Już otwierający dzieło chór Credo in unum Deum i rozwijające się na jego tle głosy solistów są doskonałym wprowadzeniem w atmosferę całego utworu. Każda następna część jest tego potwierdzeniem. Ewa Wolak ciemnym brzmieniem prowadzonego z pełną swobodą głosu ujmuje w Et incarnatus est (cz. III). Pięknie brzmi kwintet głosów solowych w Cruciffixus (cz. IV), w Crucem tuam adoramus, Domine (cz. V), można podziwiać przejmującą ekspresję śpiewu Agi Mikołaj. Obie te części są zarazem popisem pięknego nasyconego brzmienia chóru chłopięcego.

Płyta zawiera jeszcze nagranie bardzo rzadko wykonywanego utworu Cantata in honorem Almae Matris Universitatis Iagellonicae z 1964 roku.

                                                                               Adam Czopek

• « poprz.
• nast. »