Przegląd nowości

Z nabożnej czci do słowa… – Opera Rara 2024

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 12, luty 2024 21:32

W bardziej urozmaicony i oryginalny sposób pomyślane zostały ustępy z udziałem chóru (Polskiego Radia w Krakowie) umieszczonego na paradyzie (jaskółce). Do nich zaliczyć należy lament a cappella po zabójstwie malarza Enişte, ojca Şeküre, Ach! mój smętku, ma żałości pod koniec pierwszego aktu, czy sonorystyczny, wykorzystujący efekty onomatopeiczne w następnym Ha, ha, ha!.

Najbardziej wokalny charakter posiada utrzymana w wysokiej tessyturze tenorowa partia Czarnego (Bartosz Gorzkowski), powracającego ukochanego tytułowej bohaterki (Aleksandra Żakiewicz), a wypędzonego przez jej ojca. Pod wpływem jego obecności śpiewność i jej się udziela (monolog Şeküre Nie rozumiem mego serca i ich duet Minęło tyle czasu pod koniec). Medium, poprzez które ożywają fabularne zdarzenia, stanowi demoniczny meddah, czyli turecki rapsod (odpowiednik słowiańskiego bajarza z XVI Lekcji paryskich wykładów Adama Mickiewicza).

Jego rola przeznaczona została na głos kontratenorowy z bardziej pomysłowo pomyślaną orkiestrą, zwłaszcza gdy występuje on pod postacią kobiety i psa (ostinata i niepokojące tremola skrzypiec, artykulacja col legno). Fragmentom z jego udziałem towarzyszą projekcje partytury, a jego wykonawca Jan Jakub Monowid nie po raz pierwszy występuje w operach Nowaka (na przykład w ahat ilī - siostra bogów). Może rozwiązaniem byłaby obecność języka tureckiego z jego harmonią samogłoskową, z czym wiązałby się efekt brzmieniowej osobliwości. Różne mowy, w tym martwe, pojawiły się zresztą w wyżej wymienionym dziele. 

• « poprz.
• nast. »