Przegląd nowości

Szum morza i piana sprawiają, że Cypryjczycy odchodzą od zmysłów

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 07, grudzień 2023 11:41

Najpełniej predestynowanym do swojej roli okazał się urugwajski baryton Dario Solari jako odtwórca Jagona (pierwotnie jego imię stanowić miało tytuł opery). Zarówno postaciowo, dzięki egzotycznej urodzie, jak i wokalnie, dysponując typowo verdiowskim, gęstym głosem. Może jedynie w słynnym, bluźnierczym Credo (będącym autorskim wkładem librecisty Arriga Boita) nie dostawało dramatycznej siły wyrazu jakiej oczekiwałoby się w tym ustępie. 

W tytułowego bohatera wcielił się Gwyn Hughes Jones, śpiewak beatyfikowany, a nawet kanonizowany już za życia. I nie dlatego, że występuje na scenie nowojorskiej Metropolitan, ale imię tego walijskiego tenora oznacza właśnie błogosławionego lub świętego.

Może nie do końca jest par exellence bohaterskim tenorem (mimo że wykonuje również Wagnerowskiego Tristana), lecz raczej lirico spinto. Stąd krótkiej inwokacji na wejście Esultate! L'orgoglio musulmano sepolto è in mar zbywało nieco na triumfalnym blasku zwycięzcy, przybywającego w militarnej chwale. Za to wzruszająco zabrzmiały w jego ujęciu monologi: Ora e per sempre addio sante memorie z aktu drugiego i Dio! mi potevi scagliar tutti i mali z trzeciego, w których daje wyraz ogarniającemu go zwątpieniu w uczciwość świata oraz najbliższych osób, którym zaufał. W konsekwencji przydał postaci bardziej ludzkich znamion, budząc dla niej raczej współczucie niż niechęć.

• « poprz.
• nast. »