GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości„Falstaff” Verdiego w Opéra de Nice
Strona 4 z 5
Wreszcie do finałowej i pikantnie przeprowadzonej sceny maskarady z trzeciego aktu, podczas której wystrychnięty na dudka bohater otrzymuje bolesną lekcję życia, reżyserowi wystarczy zaledwie parę drzewek w donicach i wyrafinowane animacje wideo, aby wnieść do przedstawienia pewną dozę poetyckiego klimatu. Ponadto należy jeszcze wspomnieć o zręcznie definiujących pozycję społeczną i charakter poszczególnych postaci kostiumach, wykreowanych przez Nathalie Bérard-Benoin.
Pełnej satysfakcji dostarcza należycie skompletowana obsada solistów, z włoskim barytonem Roberto de Candią na czele, którego wokalno-aktorskie kompetencje bezbłędnie służą kreowaniu postaci rozwiązłego narcyza. Doskonale brzmiące skrajne rejestry skali, przejrzyste podawanie tekstu, naturalna ekspresja czy kontrastujące z karykaturalnym wizerunkiem bohatera eleganckie prowadzenie frazy to główne zalety sztuki tego śpiewaka.
Pozostaje on równie przekonujący w swoim monologu z pierwszego aktu, krótkich wybuchach gniewu czy scenach zalecania się Falstaffa do kolejnych rozbudzających jego chuć niewiast. Komediowym talentem i dobrze mu służącymi środkami wokalnymi popisuje się też występująca z powodzeniem jako Mrs Alice Ford sopranistka Alexandra Marcellier. Porywa ona publiczność w parodystycznym epizodzie uwodzenia, a także lekkością wokalizowania w „Gaie commari”, pozostającą chwilę później w jaskrawym przeciwieństwie w stosunku do mroczno brzmiącego, „przerażającego” i zbliżonego w formie do recytatywu „Quando il rintocco”. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |