Przegląd nowości

Jeszcze Polska nie zginęła, póki my pijemy

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 17, marzec 2023 08:35

Zgodnie z inną konwencją osiemnastowiecznych komedii postacie noszą znaczące nazwiska-przydomki: polskie lub zapożyczone z innych języków. A więc galerię opojów płci obojga tworzą: swojscy Pijakiewiczowie i Łykaczewscy oraz z cudzoziemska Ebriaccy (z włoskiego ubriaco – pijany), pojedynczy Iwroński (tym razem z francuskiego ivre). A także Lusztykiewicz (od niemieckiego lustig – wesoły) i Roztropski, osoba starająca się w tym świecie zachować odrobinę rozsądku.

Towarzyszy mu kot, którego obecność przywołuje aktor wydając naśladujące go dźwięki, a samą postać charakteryzując lekko zachrypniętym głosem. Właśnie ujęcie tej roli przez Romana Gancarczyka znacznie wykracza poza komizm czysto sytuacyjnej natury, przydając głębi granej osobie, przyglądającej się biegowi wypadków jakby z pewnego oddalenia.

A przy tym wszystkim nie brakuje zwrotów akcji wywołujących autentyczny odruch śmiechu. Co nie dziwi, albowiem Barbara Wysocka jest człowiekiem teatru z prawdziwego zdarzenia, łączącym kilka zawodów artystycznych: aktorki, reżyserki i muzyczki (skrzypaczki). A zatem w pełni panuje nad różnymi tworzywami składającymi się ostatecznie na widowisko. Potrafi ponadto z żelazną konsekwencją przenieść pierwotną intrygę z historycznych realiów, jakby żywcem wziętych z Jędrzeja Kitowicza „Opisu obyczajów za panowania Augusta III",  do współczesnych, unikając wynikających z tego pułapek i sprzeczności, podważających sens tego rodzaju operacji, z czym często ma się do czynienia w przypadku mniej utalentowanych inscenizatorów. Chciałoby się więc częściej oglądać przedstawienia jej autorstwa. 

                                                                                 Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »