Przegląd nowości

Jeszcze Polska nie zginęła, póki my pijemy

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 17, marzec 2023 08:35

Takie mniemanie żywią bowiem postacie trwającego przepisowe półtorej godziny seansu scenicznego Barbary Wysockiej (adaptacja, reżyseria i opracowanie muzyczne) według Pijaków Franciszka Bohomolca, którego akcja osadzona została w realiach nie tyle sarmackich, ile z utworów Doroty Masłowskiej. Bardziej na praskim podwórku z małym fiatem w garażu niż w szlacheckim dworku. I wśród lumpenproletariatu raczej niż obywateli ziemskich.

Z trzepakiem na pierwszym planie, stanowiącym jedną z dominant scenograficznych (Magdalena Musiał), a zarazem przyrząd dla akrobatycznych popisów pary famulusów: subretki Magdaleny i waleta Wiernickiego według emplois aktorskich z przeszłości. Poza tym spektakl toczy się na tle „scenicznych wnętrzności”, a więc ekshibicjonistycznie odsłoniętych kulis i galerii technicznego zaplecza. Zgodnie z konwencją dawnych komedii mamy do czynienia z parą rezonujących służących, która dodatkowo pełni funkcję antycznego chóru, krytycznie komentując zachowania i obyczaje swego państwa.

Przytaczają ponadto współczesne dane o alkoholizmie i popełnianych pod jego wpływem przestępstwach. Kiedy Wiernicki (Grzegorz Grabowski), pozostając w nieustannej gotowości do dyspozycji pracodawców, znajdzie wreszcie czas dla siebie, by zaspokoić również własny pociąg do okowity (aqua vitæ - wody życia), daje równocześnie popis niebywałej sprawności fizycznej wyrażającej kolejne stadia alkoholowego upojenia. Reżyserka Barbara Wysocka potrafi bowiem uwolnić cały potencjał tkwiący w aktorach, dając im okazję do wygrania się. Juliusz Chrząstowski, charakterystycznymi środkami (tikami oczu i mimiką twarzy) tworzy postać Pijakiewicza, pozostającego w stanie permanentnej nietrzeźwości.

• « poprz.
• nast. »