GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościMiędzy smutkiem a patosem
Strona 2 z 2
W quasi-religijnym obrazku Św. Franciszek stąpa po falach odzywały się natomiast echa Chorału pielgrzymów z Tannhausera i w ogóle „niekończące się melodie" jak u Wagnera zakończone ciężką galopadą akordów w stylu wybitnie wirtuozowskim.
Zupełną zmianę nastroju przyniosła muzyka Wajnberga, subtelnie uproszczona, z melodiami sprowadzonymi do niemal groteski, choć nie pozbawiona bardzo trudnych pianistycznie fragmentów. W bezpośrednim odbiorze był to styl Dymitra Szostakowicza. II Część Sonaty miała sugestywne związki z ostatnią w cyklu Preludiów i Fuga autora Leningradzkiej.
Wajnberg najwyraźniej w zestawieniu z Dymitrem Szostakowiczem okazuje się jakby „młodszym bratem” tego muzycznego kolosa, ale czy czasem nie jest bardziej „rozgarnięty”? Typowy „Szostakowiczowski” smutek często przeradza się u niego w rozpaczliwą wściekłość. Wszystko to pewnie jakoś da się uzasadnić biografią kompozytora, który w okresie stalinowskiego ZSRR drżał o swoje życie i los rodziny. Yulianna Avdeeva wydaje się bezbłędnie odczytuje zawiłości Wajnbergowskiej narracji, świetnie interpretuje wariacyjne przetworzenia tanecznych melodii zawarte praktycznie we wszystkich częściach Sonaty, potrafi też zupełnie wyciszyć te głośne skargi muzyczne w finale dzieła. Koncert miał też wyraźne odniesienie do bieżącej sytuacji. W ramach bisu pianistka zapowiedziała Bagatelę Walentina Silwestrowa aby zaakcentować własny, osobisty sprzeciw wobec tragedii jaka dotknęła Ukrainę. Joanna Tumiłowicz |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |