Przegląd nowości

Pisarka, jej powieściowa porte parole i wierna czytelniczka

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 15, grudzień 2022 22:17

W drugim akcie pojawiają się numerowo potraktowane: duet Clary i Virginii oraz retrospekcyjny tercet Clarissy oraz zaprzyjaźnionych z nią kochanków: Richarda i Louisa. Wzruszający pozostaje monolog chorego na AIDS poety Richarda przed popełnienien samobójstwa, któremu Clarissa nie jest w stanie zapobiec. Wspomnianą głębię wyrazu zawdzięcza on odtwórcy, barytonowi Kyle Ketelsenowi. Spośród solistek bez wątpienia na pierwszy plan wysunęła się Joyce DiDonato, przydająca portretowi Virginii Woolf cech wybitnie lirycznych. 

Jako Clarissa wystąpiła Renée Fleming, a Laurze głosu i postaci użyczyła Kelli O'Hara. Prowadzący spektakl od pulpitu dyrygenckiego Yannick Nézet-Séguin zadbał o należyte wydobycie z orkiestry całej kolorystycznej migotliwości, a także o odpowiednie wyważenie proporcji pomiędzy nią a partiami wokalnymi.

Jak z tego wynika muzyka Kevina Putsa jest eklektyczna¸ chciałoby się powiedzieć¸ że dostosowana do dramaturgii¸ gdyby nie to iż współczesne dzieła sceniczne na ogół pozbawione są wyrazistej dramaturgii, kulminacji i rozładowań napięcia, stąd nieuchronnie wkradające się po jakimś czasie poczucie monotonii. O Moniuszkowskiej Hrabinie złośliwi mawiali, że jest to opera o rozdartej sukni. Trawestując, w odniesieniu do Godzin można powiedzieć, iż w znacznej mierze poświęcone są pieczeniu urodzinowego tortu. Ostatecznie  jednak wyszedł z tego zakalec.

                                                                Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »