Przegląd nowości

Pod znakiem kamelii – „Traviata“ z MET

Szczegóły

Opublikowano: środa, 23, listopad 2022 08:41

 Warto odnotować, że wokalizy pojawiają się również w partii Alfreda pod koniec wolnej części jego wcześniejszego duetu z Violettą Un di felice eterea w pierwszym akcie, a nieobecne już od czasów Rossiniego. Występujący w tej roli Stephen Costello odznacza się umiejętnością płynnego kształtowania frazy, a więc lirycznych kantylen, do czego wydaje się szczególnie predestynowany, ale na koniec cabaletty O mio rimorso, o infami w arii z drugiego aktu sięgnął do c'', zgodnie z oczekiwaniami żywionymi wobec tenorów we włoskich operach.

Wszystkie wspomniane atuty Sierry, a więc wielka kultura śpiewu, dochodzą również do głosu w duecie z ojcem Alfreda Pura siccome un angel, w którym znalazła godnego partnera w osobie barytona Luce Salsim, odznaczającego się nadto naturalnymi środkami aktorskimi, aczkolwiek z czasem, niestety, porzuconymi na rzecz operowych sztamp. W jego arii z drugiego aktu, zgodnie z ostatnio stosowaną praktyką, przywrócono cabalettę No, non udrai rimproveri.

A tak na marginesie, sama postać George'a Germonta należy do galerii Verdiowskich strasznych ojców, ściągających nieszczęście na swoje dzieci, a jego uroszczenia są dla współczesnego odbiorcy całkowicie anachronicznymi i niezrozumiałymi, jeśli nie wprost irytującymi. A kiedyś to on właśnie wzbudzał współczucie, o czym świadczy, będący niezbyt wiernym przekładem, polski incipit jego arii Posiwiały ojciec twój. W trzecim akcie, w tym w arii Addio del passato aktorstwo wokalne Sierry jest najwyższej próby, dosięgając wyżyn artyzmu. Śpiewaczka nie tylko sięga po paletę odcieni dynamicznych, ale i agogicznych, różnicując tempo. 

• « poprz.
• nast. »