Przegląd nowości

Przez pomyłkę trafiła do Piekła

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 18, wrzesień 2022 12:16

Tancred jednak znajduje inną, która go jakoś pociesza. Piękna renesansowa muzyka uwzniośla perypetie sceniczne, ale wizja sceniczna jest nieubłagana dla realiów. Mamy tutaj trzy dłuższe sceny śpiewano-taneczne. Pierwsza to nieco przeciągnięty pojedynek Tancreda i Clorindy, w którym narratorem jest przebrany za zakonnika tenor – Karol Kozłowski, w świetnej formie wokalnej. Druga to okrucieństwa piekielne przetykane rozmową Plutona z Wenus, a igraszki tych rozwiązłych bóstw akceleruje swoimi strzałami synek Bogini – Amor.

Pluton – Dariusz Górski ma głos – bas – jak dzwon (choć czasami go lekko nadużywa), co niektórym paniom nie przypada do gustu, bo jednak Tancred – Jakub Foltak – śpiewający męskim sopranem (czystym i bardzo sprawnym) wydziela więcej estrogenów – jest młodszy i ma długie włosy. Wenerą została niezawodna Dorota Lachowicz (jak zwykle w wokalnej i aktorskiej formie), a Amorkiem Iwona Lubowicz (czasami nierówna wokalnie). 

Moje wątpliwości i niesmak budzą ciągnące się niezmiernie brutalne popychania i szarpania kobiet, choć to te panie, które mają niejedno na sumieniu. Na szczęście Clorindy – Marty Boberskiej, którą wwożą na scenę zamkniętą w sporej skrzyni z okuciami metalowymi, nikt nie bije. Napięcie trochę rozładowuje sam Pluton rozdając potępionym duszom cukierki w czerwonych papierkach – to pewnie żarzące się węgle. Wreszcie dwa madrygały kończące ziemsko-piekielne przygody, ludyczne, radosne i skoczne, przenoszą nas na Ziemię, gdzie miłym akcentem dla uszu i oczu jest Julita Mirosławska, oczywiście w towarzystwie Tancreda. Skłamałabym, mówiąc, że przedstawienie się nie udało, ale czy Monteverdi byłby zadowolony – któż to może wiedzieć.

                                                                     Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »