GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
WydarzeniaTłumacz na |
 |
Szukaj w Maestro
Odwiedza nas62 melomanów |
|
|
|
|
||
Przegląd nowościTreny dla umierającej planety
Strona 2 z 2 Muzyka Kristsa Auznieksa doskonale korespondowała z patronem Sali Koncertowej krakowskiego Centrum Kongresowego, a mianowicie Krzysztofem Pendereckim. Albowiem pojawiają się w niej charakterystyczne rozwiązania z sonorystycznego okresu jego twórczości.
 W pieśniach dla: Pyłu oraz Nieskończoności mamy do czynienia z klasterami czyli kompleksami dźwiękowymi uzyskiwanymi między innymi za sprawą wykorzystania mikrotonów, w ogniwach dla Temperatury oraz Wrzenia kompozytor posługuje się techniką glissand, spośród których przebijają uporczywe ostinata (powtarzalne formuły rytmiczne), a w ustępie dla Optyki na słowie „God“ (Bóg) pojawiają się brzmienia konsonansowe niczym czyste akordy durowe bardzo często wieńczące utwory nieżyjącego krakowskiego kompozytora.
 To także charakterystyczne dla jego wczesnego okresu wykorzystywanie materiału słownego wyłącznie jako obiektów dźwiękowych, przy jednoczesnym zatarciu ich strony znaczeniowej, poza Pieśnią dla przypadku, która skupia się na przekazie przesłania czysto lirycznego tekstu, wyrażającego niepokoje wynikające z zagrożeń ekologicznej natury. Wspomnieć jeszcze należy o efekcie śpiewu „con le bocche chiuse“ (z zamkniętymi ustami) w Pieśni dla minerałów oraz zastosowaniu na wzór, tym razem György Ligetiego, misternej mikropolifonii we wspomnianej Pieśni dla optyki. Perfekcyjnych realizatorów swoich pomysłów znalazł Auznieks w muzykach tworzących Chór Radia Łotewskiego. Towarzyszyła im warstwa elektroniczna, a całość tak pomyślanego dzieła pewną ręką poprowadził Kaspars Putniņš.
Lesław Czapliński |
|||
|
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
| 2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART | |||
