Czy Opera Śląska musi żyć przeszłością

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 07, lipiec 2015 09:50

Pietras Sławomir

Nie ma drugiej takiej sceny operowej w Polsce, która równie pilnie i pieczołowicie celebruje różne jubileusze oraz rocznice swej działalności. Począwszy od roku 1945 w rytmach dziesięcioletnich pojawiały się tu nowe inscenizacje Halki. Od dzieciństwa wychowywałem się wokół tego teatru, toteż pozostały w mej wdzięcznej pamięci wszystkie te realizacje, kolejno w reżyserii Antoniego Majaka (1955), Sławomira Żerdzickiego (1965 i 1995), Marii Fołtyn (1975 i 1985) oraz Marka Grzesińskiego (2005 i 2015), a zwłaszcza wybitne odtwórczynie Halki począwszy od Jadwigi Lachetówny, Marii Vardi, Janiny Rozelówny, Stanisławy Marciniak, Anny Kościelniak, aż po Ewę Karaśkiewicz, Krystynę Kujawińską i Barbarę Krzekotowską.

Obserwując dyrekcje Stefana Beliny-Skupiewskiego, Włodzimierza Ormickiego i wczesne poczynania Napoleona Siessa nie przewidywałem, jak wiele z ich usiłowań przyda mi się w mojej przyszłej drodze zawodowej. Gdyby nie oni, nie poznałbym Casanovy, Fra diavola, Rusałki, Bolesława Śmiałego, Mądrej , Marty, Cyrana de Bergerac, Zaręczyn w klasztorze i wielu innych dzieł nieobecnych nigdzie indziej.

Gdyby nie oni, jako nastolatek nie omdlewałbym na widok Poli Bukietyńskiej, bez końca oglądanej w Czarodziejskim flecie, Cyganerii, Fauście, Manon, Weselu Figara, Wolnym strzelcu, Otellu, czy Strasznym Dworze. Wydawało mi się wtedy, że Irena Cieśnikówna i Eugeniusz Jakubiak tańczący Romeo i Julię, Szurale i Esmeraldę są najlepszą parą baletową świata, a Iwona Wakowska w Jeziorze łabędzim, Śpiącej królewnie i Fontannie Bachczysaraju to skończona doskonałość.

Opera Śląska mojej młodości była snem czarownym. Teatr ten z czasem zaczął coraz bardziej żyć przeszłością, coraz rzadziej zrywając się do skupiających uwagę artystycznych wyczynów. Czasami wracały jego dawne legendy: Paprocki, Hiolski, Majak, Kawecka, Szczepańska, Szostek-Radkowa, Ochman. Wieloletni kierownik literacki Tadeusz Kijonka w swych wydawnictwach zagrzewał do boju sformułowaniami typu: pierwsza po wojnie, najlepsza w Polsce, kuźnia młodych kadr, podbiła Amerykę, wygrała współzawodnictwo, odnosi sukcesy zagraniczne…

• « poprz.
• nast. »