Przegląd nowości

Lukrecja i Lilianna

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 01, lipiec 2021 08:56

I wreszcie to wszystko, cała skomplikowana tkanka muzyczna, która znalazła się pod niezawodną batutą Lilianny Krych. Można o wykonaniu opery Benjamina Brittena The Rape of Lucretia (Gwałt na Lukrecji), mówić w samych superlatywach. Dodajmy jeszcze wyraźnie podawany poetycki tekst angielski (z tłumaczeniem wyświetlanym nad sceną) co jest zasługą językowego konsultanta Seana Palmera, umuzycznionego aktora z Albionu zaprzyjaźnionego z Warszawą. Zachwyt nad stroną muzyczną nie powinien przesłaniać tego co jest w operze warstwą teatralno-wizualną.

Nowością był tutaj rzucany na tablicę transpondera ciągnący się nieprzerwanym strumieniem korowód odzianych w powłóczyste szaty młodych kobiet – tancerek, a może płaczek. Były też interesujące, a nie przypadkowe i nachalne slajdy rzucane na tył sceny. Wszystko zawdzięczamy integralnej wyobraźni i pomysłowości reżyserki, scenografki i autorki wizualizacji Kamili Siwińskiej.

Jej prosty performens plastyczny tworzenia z wąskich taśm swoistego kokonu w przestrzeni sceny, symbolizującego kobiecą rolę strażniczki domowego ogniska, był jednym z najpiękniejszych wizualnie efektów scenicznych. I jeszcze świecące się w ciemności niewielkie lampki – piłeczki rozjeżdżające się po scenie, co odpowiadało nocnym obrzędom pogańskim w Noc Świętojańską. Może trochę gorzej wypadły właściwie jednolite – nijakie kostiumy sceniczne Tomasza Armady, które w sumie sprawdziły się jedynie w dosyć realistycznie zasugerowanej scenie gwałtu. Ma więc Polska Opera Królewska prawdziwie współczesną perłę w repertuarze, która wybija się na prowadzenie jeśli idzie o artystyczną jakość. Dzieło, które jest zanurzone w przeszłości, ale zdecydowanie współczesne i niestety coraz bardziej aktualne w naszym poranionym katastrofami świecie.

                                                                              Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »