Przegląd nowości

Haendel po bożemu

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 08, marzec 2020 20:26

Oczywiście można i współczesnego słuchacza zachęcić do zainteresowania pełną wersją dzieła ze wszystkimi powtórzeniami, jeśli reżyser uzupełni śpiewanie jakąś akcją, np. zalotami zakochanej pary posuwającymi się coraz dalej i coraz śmielej, albo scenką w barze, gdy ktoś sięga po jeden kieliszek, potem drugi, potem trzeci itd. Jest trochę śmiechu, a muzyka płynie swobodnie. W ostatnim czasie mieliśmy do czynienia z trzema inscenizacjami oper Haendla.

Były to zarazem trzy sposoby podejścia do wykonawstwa operowej muzyki dawnej. Była więc nowoczesna, fantazyjna inscenizacja w reżyserii Bożeny Bujnickiej Aci, Polifemo & Galatea pod muzycznym kierownictwem Krzysztofa Garstki w ramach Festiwalu Oper Barokowych. Z kolei niedawno odbyła się transmisja z MET opery Agrypina w reżyserii Davida McVicara, pod batutą Harry'ego Bicketa, i ostatnio Rodelinda w Polskiej Operze Królewskiej, czyli w Teatrze Stanisławowskim, w reżyserii Andrzeja Klimczaka i z kierownictwem muzycznym tego samego Krzysztofa Garstki.

Łączy te wszystkie przedstawienia to, że kierownik muzyczny dyryguje od klawesynu, na którym od czasu do czasu samodzielnie przygrywa (Krzysztof Garstka zapewnił sobie jeszcze udział drugiego klawesynisty, aby mieć więcej swobody). Różnice są natomiast w podejściu do XVIII-wiecznego libretta obliczonego na publiczność, która nie znała radia, filmu, telewizji, płyt, internetu i telefonów (ani zwykłych ani komórkowych).

• « poprz.
• nast. »