Przegląd nowości

Verdi dla kucharek

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 24, listopad 2019 09:09

Że też dyrygent Adam Banaszak tego nie usłyszał i nie zaprotestował. Ogólnie prowadził orkiestrę z nerwem dając dobre tempa i podkreślając najbardziej emocjonalne ustępy partytury, jednak przepuszczenie takiego zgrzytu dźwiękowego trudno wybaczyć. Reżyser Grażyna Szapołowska wpadła na pomysł ubarwienia duetu miłosnego frywolną zabawą w ciuciubabkę między kochankami. To bardzo uczłowieczyło ten romans.

Jednak już do rozbrojenia ojca Alfreda, który w „nietypowej sprawie" pofatygował się do prywatnych posiadłości Violetty trzeba było wymyślić inna zabawę, może karty, warcaby, jakiś konkurs. Ciuciubabka nie pasowała do powagi wieku i stanowiska, ale reżyserka starała się przekonać widzów, że wstążka, jaką Violetta przewiązała Germontowi oczy pozostała miłym wspomnieniem w pamięci staruszka. W ogóle to rodzina Germontów miała w obyczaju reagować biciem na pojawiające się konflikty.

Najpierw syn Alfred – Andrzej Lampert, przewrócił ojca, a później ojciec kreowany przez niezawodnego Andrzeja Kruszewskiego, ciosem w szczękę powalił syna. Brak szacunku dla słabości prezentowała także Violetta, bo swojej służącej ze złamaną nogą, czyli Dorocie Dutkowskiej, kazała krążyć wokół siebie, podawać wodę itp., a sama zachowywała się tak, jakby symulowała chorobę. Umarła w tańcu, w swej wspaniałej srebrnej sukni, w której wskoczyła nawet na stół. Co się stało ze służącą, nie wiemy. O ile troje głównych solistów śpiewało przyzwoicie, choć wcale nie rewelacyjnie – przynajmniej jednak dysponowali dobrymi głosami – o tyle role poboczne zabrzmiały marnie.

• « poprz.
• nast. »