Przegląd nowości

„Manon” z MET i polonica

Szczegóły

Opublikowano: środa, 30, październik 2019 23:01

Prowadzący spektakl; Maurizio Benini nadał partyturze Masseneta znamiona zgoła monumentalne poprzez potężne brzmienie orkiestrowego tutti oraz eksponowanie dynamicznych kulminacji. Dekoracje Chantal Thomas podkreślały umowność tego rodzaju artystycznego, tworząc syntetyczne ujęcia miejsc akcji, przeniesionej z czasów przedrewolucyjnych do realiów dziewiętnasto- i dwudziestowiecznych, w tym ostatnim przypadku sugerujących być może czasy Vichy.

Szczególnie efektowne rozwiązania dają znać o sobie już na samym początku pierwszego aktu, kiedy wieńczy je makieta miejskiej panoramy, a w oknach na niższych kondygnacjach pojawiają się uosabiani przez chór gapie, zwabieni przez przybywających do zajazdu podróżnych, stanowiących dla miejscowych jedyną atrakcję. Dodatkowo niebieski odcień posadzki koresponduje z kolorytem skromnego stroju jeszcze niewinnej Manon.

W drugim po środku sceny mamy szkieletową klatkę schodową z mansardą zajmowaną przez parę kochanków na górze oraz otwierającym się w głębi na dole widokiem na dachy Paryża, o którym, jako o ucieleśnieniu marzeń o szczęściu, śpiewali oni w duecie Nous vivrons à Paris na zakończenie poprzedniego aktu. Makiety domostw powrócą w skromniejszym wymiarze w zakończeniu, rozgrywającym się na trakcie hańby do Hawru. Przedstawienie wraz ze swym upływem zyskiwało zarówno pod względem muzycznym, jak i scenicznym, skłaniając na koniec publiczność do okazania przejawów szczerego entuzjazmu. 

                                                            Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »