Przegląd nowości

Taniec Salome z XVII wieku

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 24, marzec 2019 16:13

Później te dosyć luźne stroje są „testowane” na wytrzymałość, rozciągane, podwijane i modyfikowanie, czego kapitalnym przykładem jest figura bez rąk, niby potężny ptak chodząca po scenie. W drugiej części – „orgiastycznej” tancerze i tancerki przywdziewają bardzie frywolne tuniki z przezroczystej tkaniny, na której grubym pędzlem wymalowano gołe biusty i kobiece łona. Wykonawcy ról diabelskich mają kloszowe spódnice, którymi zaczynają kręcić i tworzyć dzwony, jak w tańcu Derwiszów (to wyraźne zapożyczenie z innej kultury).

Wreszcie pojawia się król Herod we wzorzystym połyskującym szlafroku z drogiego butiku, zaś Herodiada przychodzi w szpilkach, ciemnych okularach i współczesnej aranżacji kabaretowej. Salome tańczy tak, by było spod zasłony widać jej to i owo. Clou widowiska jest choreografia Liwii Bargieł. W scenach zbiorowych doskonale sugeruje spokój i porządek puszczy, w której ukrywa się Jan, a zaraz potem oddaje grzeszne rozpasanie i chaos panujący w skupiskach ludzkich.

Rewelacyjny pomysł reżysersko-choreograficzny został zastosowany w scenie naigrawania się i opluwania Jana Chrzciciela przez sprowadzonych kapłanów. Wydaje się jednakże, iż niektóre chwyty teatralno-pantomimiczne bywają nieco przeciągane i nadużywane, podobnie jak „figury erotyczne” grzesznych zabaw na dworze Heroda. Taniec Salome, do którego wybrano najbardziej filigranową aktorkę jest rzeczywiście pełen gracji i uroku. Wreszcie śmierć Jana pokazana w zwielokrotnionej postaci to prawdziwa kulminacja tragedii z morałem. Zaś aby się stało zadość tradycji spektaklu jarmarcznego dwójka wykonawców „z ludu” na początku zaprasza publiczność, a po wszystkim stara się podsumować po swojemu odebrane przesłanie i własne, często absurdalne wrażenia. To był bardzo dobry spektakl osadzony na wysmakowanych pomysłach wizualnych, mocno wspierany przez dobrze wykorzystane światło i kolor.

                                                                                  Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »