Przegląd nowości

„Poławiacze pereł” Bizeta w Opera Vlaanderen Antwerpen – Gent

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 19, styczeń 2019 11:12

Wszystko jest zresztą gotowe na przyjęcie kolejnych zwłok: oświetlone zimnymi neonami pomieszczenie, w którym przeprowadza się ostatnią toaletę zmarłych pensjonariuszy, ułożone piętrowo chłodnie do przechowywania ich ciał, krematorium. Widok snujących się bez celu, prawdopodobnie otumanionych lekami, wyposażonych w szlafroki i kapcie, ze zrezygnowaniem czekających na swoją kolej do przejścia na tamten świat ludzi sprawia wyjątkowo ponure wrażenie.

Jedynym elementem przypominającym o ich minionym życiu są wyświetlane na ścianie diapozytywy, przywołujące bliską im rzeczywistość z lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Szefem wszystkich zamkniętych w tym przedsionku śmierci emerytów okazuje się być okryty szlafrokiem Zurga, którego odwiedza Nadir, kurtuazyjnie, a może z obowiązku również przywdziewający podomkę.

Nie mamy już wątpliwości, iż zamiarem wspomnianego kolektywu reżyserów jest zabranie nas na nostalgiczną podróż w czasie, podczas której dwoje przyjaciół wspomina przeżywane niegdyś wspólnie porywy miłosne. Obiektem ich miłości była ta sama niezwykłej urody kapłanka Brahmy, Leila, ujrzana niegdyś w porcie Candi. Kiedy owe żarliwe wspomnienia stają przed ich oczyma, cała scena dokonuje pełnego obrotu, odsłaniając zarazem przed nami widok potężnych, wznoszących się do góry i zastygłych w bezruchu - jak minione uczucia bohaterów - fal, u których podnóża rozciąga się urokliwa plaża (pomysłowość i zręczne wykonanie tak pomyślanej scenografii wzbudza szczery podziw).

• « poprz.
• nast. »