Przegląd nowości

Torreador ze smoczkiem

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 22, czerwiec 2018 20:09

Bowiem ta ponadczasowa Carmen jest jednak prawdziwym dramatem uczuć i emocji, co znakomicie podsumowuje ostatnia scena, w której Cyganka ginie pod ciosami swego kochanka. Tutaj filmowe doświadczenia Andrzeja Chyry przydały się najbardziej, bo stworzył finałową scenę, która zostaje w pamięci. Mimo, że reżyser nie zajmował się specjalnie prowadzeniem solistów, którzy stoją jak słupy soli i śpiewają swoje kawałki jak na koncercie, to jednak na scenie dzieje się tyle różnych rzeczy, chłopcy biegają, kobiety się przebierają, mężczyźni udowadniają swoją męskość, że widz nie musi się przejmować muzycznymi popisami, ale obserwować tło akcji, w której np. przemytnicy napotykają na grupę uchodźców, a statyści wnoszą ogromny krucyfiks ???!!!.

Ale jeśli ortodoksyjny widz i meloman, w typie Sławomira Pietrasa, zamknąłby oczy na te teatralne bezeceństwa i skupił się tylko na muzyce, to ucho wynagrodziłoby mu wszelkie cierpienia, bo strona muzyczna opery należy do najmocniejszych stron widowiska. Kanadyjska dyrygentka Keri-Lynn Wilson jest świetnie przygotowana i prowadzi operę ze smakiem i iście hiszpańskim temperamentem, ale potrafi też wycisnąć z orkiestry w scenach lirycznych łagodność i delikatność. Don Jose w osobie Leonardo Capalbo miał wszystkie możliwe zalety, z wyjątkiem wzrostu, Carmen Rinaty Shaham była także bez zarzutu, nawet gdy mocno dociskała tony piersiowe. Mariusz Godlewski jako Escamilio śpiewał trochę za mało bohatersko, ale emanował kulturą emisji. Ewa Tracz w roli Micaëli pokazała czysty, miły, ale zarazem mocny w górze sopran. Zuniga Krzysztofa Bączyka, Mercedes Anny Bernackiej i Frasquita Joanny Kędzior, wykonali swoje partie ze szkolną poprawnością. Dancairo i Remendado (Damian Wilma i Tomasz Madej) nie wysypali się z kwintecie z kobietami. W sumie, było BYCZO!

                                                                      Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »