Przegląd nowości

NOSPR w setną rocznicę śmierci Debussy’ego

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 31, maj 2018 10:08

Sto lat temu, 25 marca, zmarł w Paryżu kompozytor, któremu świat zawdzięcza wspaniałą muzykę prowadzącą nas w nieznane dotąd regiony wrażliwości brzmieniowej, nieprzypadkowo kojarzoną z malarską sztuką Moneta, Renoira, Maneta i innych artystów poszukujących nowych sposobów widzenia świata i wyrażania swoich wrażeń w zadziwiających obrazach. Zdobycze impresjonistów, nazwanych tak od obrazu Moneta „Impression, soleil lewant” (Impresja. Wschód słońca 1872), Claude Debussy przeniósł na płaszczyznę muzyczną. 

Niedzielnym porankiem 27 maja Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach z niedużym opóźnieniem przypomniała swoim słuchaczom francuskiego twórcę nietuzinkowym programem, odbiegającym od najczęściej prezentowanych dzieł wielkiego mistrza (Prélude à l'après-midi d'un faune – Popołudnie fauna, La Mer – Morze). Sięgnięto po Sześć epigramów antycznych na orkiestrę (1914), Rapsodię na saksofon altowy i orkiestrę (1901-1903) oraz Obrazy na orkiestrę (1905-1912). Wybór ten spotkał się z pełną aprobatą szczelnie wypełniającą salę NOSPR publiczności, o czym należy sądzić po rzęsistych brawach, jakimi dziękowano wykonawcom: izraelskiemu dyrygentowi Yaronowi Traubowi, soliście Bartłomiejowi Dusiowi, orkiestrze w zwiększonym składzie oraz komentatorowi Marcinowi Majchrowskiemu. Koncert rozpoczął się od Sześciu epigramów antycznych na orkiestrę – nieco ponad 15 minut trwającego cyklu miniatur fortepianowych odwołujących się do antyku, zinstrumentowanych przez Ernesta Ansermeta. W skróconym programie drukowanym (taki zwykle towarzyszy porankom) zamieszczono w tłumaczeniu na język polski poszczególne ich tytuły: 1. Na przywołania Pana, boga letniego wiatru, 2. Na nagrobek bez imienia, 3. Na noc, aby była przychylna, 4. Na tancerkę z saggatami, 5. Na Egipcjankę, 6. Na podziękowanie porannemu deszczowi.

• « poprz.
• nast. »