Przegląd nowości

Słowiańska „Luiza Miller” z MET

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 22, kwiecień 2018 07:10

Piotr Beczała zaliczyć może partię Rudolfa do swoich życiowych sukcesów. Nie zawiera ona najwyższych dźwięków, a więc artysta czuje się pewnie i bezpiecznie. Rozwija się ona na ogół w średnicy, a ta u tego śpiewaka jest dźwięczna i jasna. 

Wszystko to pozwoliło mu oddać rozległą gamę uczuć przepełniających postać. Zwłaszcza w wielkiej arii L'ara o l'avello apprestami, w której daje wyraz swej rozpaczy wobec domniemanej zdrady ukochanej. To jest właśnie ta szylerowska intryga, której ofiarami oboje padają.

Zresztą poszczególne akty ówczesnym obyczajem posiadają własne tytuły: Miłość, Intryga i Trucizna, która ostatecznie rozstrzygnie o dalszych losach kochanków, kładąc kres ich cierpieniom. Obiecująco wypadł też występ Tunezyjki Rihab Chaieb w epizodycznej roli Laury, mającej swoje solowe ustępy na tle chóru na początku III aktu. W uwerturze, należącej do osiągnięć Verdiego na polu symfoniki, orkiestra pod dyrekcją Bertranda de Billy, operującego oszczędną, a zarazem elegancką techniką manualną, brzmiała zbyt hałaśliwie, momentami przywodząc na myśl janczarską kapelę. Później jednak kapelmistrzowi udało się zapanować nad całością i wydobywać z partytury dramatyzm sytuacyjny, uzyskiwany za sprawą instrumentacji i odpowiedniej artykulacji, podkreślającej grozę albo liryzm.

• « poprz.
• nast. »