Przegląd nowości

Słowiańska „Luiza Miller” z MET

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 22, kwiecień 2018 07:10

Wszelako ich wszystkich zdystansował swoim scenicznym doświadczeniem i kunsztem Plácido Domingo w roli starego Millera, ojca Luizy. To kolejna jego rola z repertuaru barytonowego (choć nadal występuje także w naturalnych dla siebie, tenorowych – we wrześniu miałem okazję oglądać go w La Scali jako Bajazyda w Tamerlanie Haendla).

O ile podjęcie tytułowej partii w Nabuchodonozorze okazało się nieporozumieniem, albowiem wymaga ona gęstego głosu barytonowego o szerokim wolumenie, to tym razem rzecz zakończyła się sukcesem. Śpiewakowi udało się nawet uzyskać przyciemniony tembr. Do tego dodać należy dojrzałość interpretacyjną, doskonale wyważoną i w pełni oddającą dramat ojca, będącego do pewnego stopnia jedynie bezsilnym świadkiem kolejnych ciosów dotykających jego córki.

Poza tym artysta ten umiejętnie tworzy postać zarówno środkami wokalnymi, jak i aktorskimi. Posiada świetne rozeznanie o czym śpiewa i dlaczego znalazł się na scenie, a co za tym idzie w pełni panuje nad całokształtem roli. Wszystko to ujawniło się już na początku opery w arii Sacra la scelta è d'un consorte. Ale Plácido Domingo to fenomen jedyny w swoim rodzaju. Zaznaczyć jednak należy, iż tym razem udało się skompletować wręcz optymalną obsadę, a tessytury wykonywanych partii doskonale mieściły się w możliwościach głosowych występujących śpiewaków.

• « poprz.
• nast. »