Przegląd nowości

Nowojorska farsa zręcznie wyreżyserowana

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 15, maj 2017 22:22

Przestało budzić moje zastrzeżenia wywijanie rewolwerami przez świtę Ochsa, czy też obecność artyleryjskich dział w pałacu ojca jego przyszłej żony, albowiem Fanninal w tym ujęciu jawi się nuworyszem wzbogaconym na produkcji amunicji.

Stąd też nie zbulwersowało już rozegranie pierwszej połowy trzeciego aktu w domu publicznym (wizualizacja pojawiła się już od pierwszych taktów rozbudowanego wstępu orkiestrowego w formie fugata) zamiast w podmiejskiej gospodzie, której właściciel przemienił się w związku z tym w transwestytyczną burdelmamę. Uwodzeniu zwabionej tam przez Ochsa mniemanej Maryśki, co okazuje się zastawioną nań zasadzką pary włoskich intrygantów, którzy przeszli na stronę Oktawiana, towarzyszą błazeńskie akrobacje ze strony Leopolda, nieślubnego syna barona, przypominające mi występy Zdzisława Leśniaka, nieżyjącego mima sprzed lat.

Na początku popłoch w parze kochanków: Marszałkowej i Oktawianie budzą hałasy wywołane przybyciem Ochsa, które oni biorą za nieoczekiwany powrót Marszałka, który faktycznie pojawi się w zamykającej przedstawienie apoteozie, w stroju znanym z jego portretu wiszącego w sypialni żony. Otaczają go tam wizerunki cesarza Franciszka Józefa, albowiem akcję straussowskiego arcydzieła przeniesiono w czasy jego powstania, a więc secesyjnej belle époque austriackiej monarchii.

• « poprz.
• nast. »