Przegląd nowości

Śpiew łączy ludzi

Szczegóły

Opublikowano: środa, 13, kwiecień 2016 18:17

Muszę dodać, iż prof. Eugeniusz Sąsiadek wziął udział w jubileuszowej X Sesji Naukowej „Musica Resoviana” zorganizowanej w Rzeszowie przez Rzeszowskie Towarzystwo Muzyczne i Wydział Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego w dniu 15 października 2015 roku z referatem pt.: „Franciszka Rotter-Platówna, wybitna artystka i pedagog (1894-1974)”. Ta wspaniała artystka i pedagog pochodziła z Jasła na Podkarpaciu. Przy okazji tej konferencji prof. Eugeniusz Sąsiadek z wielkim wzruszeniem, po 71 latach, odwiedził dawne Gimnazjum Ogólnokształcące w Strzyżowie, obecnie Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza, został życzliwie przyjęty przez dyrektora Zbigniewa Hołówkę i wicedyrektor Zofię Zając, pedagogów i uczniów Szkoły, wpisał się do księgi pamiątkowej, odwiedził także Muzeum Ziemi Strzyżowskiej, żywo zaprezentowane przez dyrektor Monikę Bober. A towarzyszyli mu w tej wędrówce wspomnień dr Jacek Ścibor i niżej podpisany.

Prof. Eugeniusz Sąsiadek był też honorowym gościem VI Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. Barbary Kostrzewskiej, który odbywał się w sali koncertowej Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego w dniach 16-18 października 2015 roku. Konkurs, gromadzący młodych śpiewaków z całej Polski, zorganizowała Fundacja Szkolnictwa Muzycznego w Rzeszowie przy współpracy wspomnianego Wydziału Muzyki UR i Zespołu Szkół Muzycznych nr 1 im. Karola Szymanowskiego w Rzeszowie. Dodam, iż 4 kwietnia 2016 roku w auli Leopoldinum Uniwersytetu Wrocławskiego odbyła się uroczysta promocja doktorów sztuki, wśród których habilitację otrzymał dr Jacek Ścibor z Rzeszowa, a tytuł doktora honoris causa wrocławskiej Akademii Muzycznej otrzymał prof. Eugeniusz Sąsiadek. Uroczystą laudację na cześć Mistrza wygłosił prof. dr hab. Piotr Łykowski z wrocławskiej Akademii Muzycznej, podkreślając niezwykłą, wieloletnią aktywność doktoranta, zarówno w sferze artystycznej, pedagogicznej, jak i organizacyjno-administracyjnej. „Nigdy nie spotkałem osoby równie jak Pan Profesor taktownej, życzliwej i otwartej na drugiego człowieka” – mówił prof. Łykowski, kończąc swą laudację takim oto krótkim wierszem:

„Pora kończyć te wzruszenia,

Czas ucieka, a Mistrz się nie zmienia.

On przez całe swe życie się uczy:

Wzór dla wielu – w rozumie i duszy!”

• « poprz.
• nast. »