Przegląd nowości

Dramat pamięci

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 26, maj 2015 14:54

Potem światło gaśnie i na widowni (która teraz dla widzów jest sceną) ukazuje się zawieszona w powietrzu, owinięta szyfonem klatka, w której znajduje się kobieta. Rita. Żona Witolda Gombrowicza. Teraz to ona opowiada o swojej miłości  do mistrza. Witolda. Mówi jak niezwykłego samozaparcia trzeba było, żeby po ponad czterdziestu latach od śmierci męża, wydać jego zapiski prowadzone skrótowo, tylko dla siebie, a dotyczące m.in. chorób, biedy, problemów życia codziennego oraz przygód erotycznych autora. Zapiski, których dokonywał bez autocenzury, bezlitośnie oceniając całe otocznie z samym sobą włącznie. – To nie był pamiętnik pisany z myślą o przyszłych czytelnikach. To było samopoznanie a nie autokreacja – mówi nam Rita. Żeby zapoznać się z zawartością pisanego po polsku dziennika musiała zatrudnić tłumacza. Dlaczego pisał po polsku? Może dlatego, że wygodniej mu było, by nikt z bliskiego otoczenia nie mógł zapisków przeczytać i zajrzeć do jego duszy? – zastanawia się Rita.

I mówi o gniewie, złości, a nie rzadko rozpaczy, w trakcie zapoznawania się z treścią pamiętników, w których Gombrowicz także jej nie oszczędzał. Opowiada o erotycznym życiu pisarza biseksualisty, który dumny ze swojego umysłu nienawidził swojej cielesności, nawiązywał przygodne romanse z kobietami i mężczyznami, aż wreszcie pod koniec życia ożenił się z kobietą, która obiecała mu, że w żaden sposób nie zaburzy jego poczucia wolności. Z opowieści żony Witolda wyłania się mistrz ze wszystkimi swoimi wadami ale dowiadujemy się też z niej, jak wielkim człowiekiem jest sama Rita, dla której przybliżanie Gombrowicza czytelnikom i widzom nawet poprzez ujawnienie tak bardzo intymnych pamiętników, stało się celem życia, bo przecież choć „to nie jest wielka literatura, to jest wielki dokument”.

• « poprz.
• nast. »